Altijd op Koninginnedag is er op de wei in het bos achter mijn huis een springconcours van de plaatselijke ruitervereniging. Gelukkig voor het publiek was er ook een tent om de regenmomenten in door te brengen. De ruitertjes gingen gewoon door, weer of geen weer. Klik foto's voor vergroting.

Ik heb - eindelijk - de nieuwe versie van Pivot geïnstalleerd nadat velen mij al waren voorgegaan. In deze versie is de functionaliteit die eerder via Pivot Blacklist werd geregeld voor spamprotectie integraal opgenomen. Dit betekent wel dat onze bezoekers om te kunnen reageren Javascript aan moeten hebben staan. Mocht je problemen hebben met reageren of andere dingen tegenkomen die niet kloppen, stuur dan even een mailtje.

Als het even kan kijk ik naar Wie is De Mol dat, zelfs onder leiding van Karel van der Graaf, nog steeds leuk blijft. Ik word alleen dit keer erg afgeleid door het feit dat Frédérique Huijdts enkele weken geleden overleed terwijl je haar in dat programma iedere week ziet en hoe! Afgelopen aflevering was de eerste opdracht om in twee team naar een bergtop van 4170 meter te fietsen. De kandidaten moeten op het traject dat zij fietsen een kilometer stijgen en de kandidaat die als eerste de top haalt krijgt een vrijstelling. Dat zo'n opdracht loodzwaar is hoeft geen betoog. Er staat een keiharde snijdende wind en de lucht wordt steeds ijler naarmate ze hoger komen. Drie van de vier kandidaten hebben opgegeven en alleen Frédérique is nog over. Zij wil persé naar die top en laat zich er niet onder krijgen. Ze fietst het laatste lange stuk alleen terwijl haar collega-kandidaten (die haar volgens de regels hadden kunnen blokkeren om de vrijstelling te halen) ademloos van bewondering aanmoedigen en toejuichen. Wow, wat een vrouw en wat een power en wat was ze blij en trots! Ik voelde de tranen prikken toen ze daar op die top stond en de hele wereld aan kon. Maar ook toen ze antwoord moest geven op het dillemma: 'Al je dromen komen uit, maar je moet dan al je herinneringen inleveren. Doe je dit?'
Ik hoop maar dat ze als De Mol uit de bus komt komende week of als de winnaar. Het is maar een spelletje maar ik zou het toch jammer vinden als juist zij dat zou verliezen.

De waarheid is nooit precies zoals je denkt dat hij zou zijn.

 Johan Cruijff

Ik moest vanmiddag om 13.00 uur in Den Bosch staan en kwam toen terecht in de uittocht die gaande was in het kader van de meivakantie. Dit fenomeen zit absoluut niet in mijn systeem en in hou er dan ook - totdat ik er onverwacht mee geconfronteerd wordt - ook geen rekening mee. Ik was dus te laat. Balen!
Op de terugweg was het nog veel erger maar toen was ik er op bedacht dus heb ik lekker afleveringen van het hoorspel 'Het Bureau' zitten luisteren op mijn iPod.
In 'mijn tijd' bestond de meivakantie overigens nog niet en hadden we paasvakantie en die zit wel in mijn systeem maar die bestaat niet meer. Je kunt die ene Tweede Paasdag toch nauwelijks zo noemen. Zelfs op de universiteit is het vakantie alleen heet het daar dan weer 'breekweek' (om het overzichtelijk te maken). Hebben jullie vakantie de komende week?

Vandaag kwamen bij ons de zintuigen aan de beurt. De bril van Hans was al heel lang aan vervanging toe want stond volledig op instorten en mijn ogen waren toch wel aardig achteruit gegaan de laatste paar jaar. Daarom gingen we vanmorgen achter elkaar naar de opticien voor een oogmeting. Grondig werk werd gedaan met zowel automatische als handmatige oogmeting plus oogdruk en 'the works'. Daarna gingen we meteen door naar Zeist naar 'Beter Horen' voor 'muzikantenoordoppen'. Dat waren we al een tijdje van plan maar nu kwam het er dan eindelijk van. Hans en ik zijn natuurlijk frequente concertbezoekers en zitten regelmatig in behoorlijk wat geluid dientengevolge. Gisterenavond hadden we ook allebei de ervaring dat we gehoorprotectie nodig hadden. Ook een aparte ervaring hoor! Eerst krijg je een stukje schuimrubber in je oor gepropt met twee touwtjes er aan (a la tampon) en daarna wordt je oor volgespoten met siliconenpasta die eerst koud aanvoelt maar gaandeweg droogt en opwarmt in je oor. Het resultaat is op jouw eigen model gemaakte oordoppen met een speciaal geluidsfilter waardoor het aantal decibellen met zo'n 25 over het hele spectrum omlaag gaat.
Over drie weken zijn brillen en oordoppen klaar en zijn we weer helemaal beschermd voorlopig.

We waren ooit bij zijn theatervoorstelling 'Lijfspreuk' en afgelopen zaterdag speelde Kasper van Kooten met zijn band in het Beauforthuis. Genoeg reden voor ons om de avond in Austerlitz door te brengen. We proberen altijd vroeg aanwezig te zijn en toen we de zaal binnen liepen was de soundcheck nog in volle gang. Handig om even te overleggen of fotograferen voor de band een probleem zou zijn. Gelukkig vond Kasper het totaal geen punt. De zaal zat stampvol toen Kasper en zijn band precies om negen uur het podium betraden. Lees meer...

Ik koos voor de DiDi met het thema 'dageraad' een gedicht van Bernard Dewulf met de titel 'Dido's klacht'. De foto maakt ik twee jaar geleden van de dageraad in Egmond aan Zee (klik voor vergroting).

Dido's klacht
De tijd is met ons klaar.
Vannacht nog rijdt hij mij de dageraad in
van een ander land. De nieuwe ochtend zal mij wekken
aan een onbegrijpelijk raam.

Niemand is voor iemand ooit gemaakt. Soms
raken wij verstrikt in het lamento van een tegenziel.
En is niet, zei je, elk moment op elk moment
bereid tot iedereens oneindigheid?

De oneindigheid is nu gedaan. Ik wil mijn tijd
en mijn geluk. Het kan ons tijdelijk hart bewegen
als het twintig mooie regels lang mislukt.
Maar in de spiegel valt het lelijk tegen.

Ik ga nu, man van mij van nooit. Ik ben van deze kant.
Ik ben van vrouw gemaakt.
Ik heb je lief.
Ik heb je lief alleen, zo ademen wij.

Mijn nieuwe land zal mij in stromend water wassen,
mij wiegen in zijn nette bedden, bedenken in zijn taal.
Ik zal er duizend foto?s van je maken
en kijkend zal ik op je leegte uitgekeken raken.

Zo, de voorkant en zijkant van het huis zijn weer onkruid- en algenvrij. Ik kwam rond het middaguur terug uit Utrecht en had net gehoord dat mijn afspraak in Tilburg vanmiddag niet door ging omdat de andere partij een verkeerde tijd in zijn agenda had genoteerd. Het was stralend weer en de voorjaarskriebels sloegen toe dus ik besloot mijn klusjes maar even te verschuiven naar vanavond en eens even lekker aan de gang te gaan in de tuin.
Vorig jaar heb ik op advies van VanMan een onkruidbrander gekocht en dat bevalt geweldig! Het gaat niet zo snel maar wel effectief en zo in het zonnetje is het zeker geen straf. Daarna nog even de bladeren opgeveegd en met van dat algenspul de tegels en meubels behandeld en het ziet er nu weer tiptop en opgeruimd uit. Nu de achtertuin nog want ook daar heeft het groeizame weer zijn effect gehad, met name op het onkruid.

Het moest er een keer van komen DiDi geïnspireerd door mijn favoriete Joy Division song 'New Dawn Fades' van de cd 'Unknown Pleasures' uit 1979. De eerste muziek die destijds al voor 'Gothic' door ging, maar anders dan de Gothic die we nu kennen. Een schitterende maar donkere song met de grommende bas van Peter Hook die daarmee ook deels de melodielijn aan blijft geven en het herenleed van zanger Ian Curtis.
Luister hier naar het origineel of hier naar de eveneens schitterende cover van Moby.

Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je hier en oudere thema's vind je daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.

New Dawn Fades
A change of speed, a change of style.
A change of scene, with no regrets,
A chance to watch, admire the distance,
Still occupied, though you forget.
Different colours, different shades,
Over each mistakes were made.
I took the blame.
Directionless so plain to see,
A loaded gun won?t set you free.
So you say.

We?ll share a drink and step outside,
An angry voice and one who cried,
?we?ll give you everything and more,
The strain?s too much, can?t take much more.?
Oh, I?ve walked on water, run through fire,
Can?t seem to feel it anymore.
It was me, waiting for me,
Hoping for something more,
Me, seeing me this time, hoping for something else

Ik heb aan mijn bureau thuis een Stokke Thatsit stoel, indertijd gekocht omdat ik vaak last had van mijn rug als ik lang moet zitten aan mijn bureau. Ik denk dat hij wel 15 jaar oud is die stoel en ik heb er al die jaren enorm veel plezier van gehad. Zelfs in tijden van spitaanvallen kan ik er nog op zitten. Maar nu begint hij toch de laatste tijd behoorlijk te slijten en met name de bekleding gaat ineens hard achteruit. In het kniekussen links zit een grote scheur waaraan eigenlijk snel wat moet gebeuren. Gezien de prijs van deze stoelen koop je niet zomaar een nieuwe dus gisteren heb ik even rondgekeken op Marktplaats en E-bay. Maar zelfs voor een tweedehands Thatsit betaal je nog gauw 400/500 euro. Misschien toch eerst maar eens kijken of ik niet een nieuw stofje kan vinden om mijn eigen oude trouwe stoel mee op te knappen.

24 april 1997

Mijn vader had een uur lang zitten zwijgen bij mijn bed.
Toen hij zijn hoed had opgezet
zei ik, nou, dit gesprek
is makkelijk te resumeren.
Nee, zei hij, nee toch niet,
je moet het maar eens proberen.

Judith Herzberg

Er moet beslist nog meer gewoordvandedag worden! Mijn woord van de dag is dit keer verflutting en de foto die ik er bij zocht is van een toeristische rondvaartboot in het prachtige Brugge.

Ik heb net gekeken naar de kür op muziek van Jumping Amsterdam voor de wereldbeker dressuur. Aan de start 12 deelnemers, de top van het internationale dressuurveld waaronder drie Nederlandse dressuurruiters: Edward Gal, Imke Schellekens en Anky van Grunsven. Het blijft een fantastisch mooie sport om naar te kijken als je een beetje weet waar het over gaat. Alle ruiters laten in principe dezelfde dingen zien: stap, draf en galop maar daarbij ook nog passage (zo'n draf met opgeheven benen), piaffe (passage op de plaats) en allerlei figuren zoals appuyementen (zijgangen waarbij het paard een soort pootje over doet), pirouttes en wissels in de galop. Dat kunnen ze eigenlijk allemaal, de ruiters die in de finale komen. Dus het verschil zit hem in de vloeiendheid van de bewegingen of overgangen, de ontspanning van de combinatie, het ogenschijnlijk gemak waarmee gereden wordt en de harmonie van beweging en muziek. En daarin zie je dan de grootste verschillen waarbij Anky van Grunsven er echt met kop en schouders bovenuit steekt. Samen met haar paard Salinero lijkt zij samen te smelten met de muziek. Zelfs iemand die van dressuur totaal geen verstand heeft kan zien dat het beeld van haar kür zo veel mooier is dat die van andere ruiters dan het absoluut geen verrassing was dat zij de wedstrijd met overmacht (maar liefst 6,5 punten) won.
Ik was er bij toen ze in 1994 voor het eerst goud won op een WK Dressuur na jarenlang opgebokst te hebben tegen de Duitse hegemonie in de dressuur en wat was een enorme belevenis. Ook in Amsterdam ging het publiek op de banken na het optreden van Anky & Salinero. Ik had er eigenlijk wel bij willen zijn.

De afstand tussen het verleden en de toekomst is het heden. Het is aan ieder van ons gegeven het nu volop te beleven.

onbekend

Een prachtige stad, dat Brugge met zijn mooie gebouwen, talloze kerken, sfeervolle watertjes, prachtige hofjes en gezellige terrassen. Maar er is ook op wat kleinere schaal allerlei moois te zien in Brugge. Klik maar eens op de foto's.

Klik voor vergroting

Eigenlijk kan ik het nog altijd niet geloven maar ik ben er nu wel meer aan gewend dan eerst.
Al is ze er niet meer, ik zie haar altijd in mijn gedachten, hoor haar stem en hoe ze kon schateren van het lachen. Heel vaak denk ik aan haar, vanwege iets dat ik zie of hoor, een geur die me aan haar herinnert of de grapjes die wij altijd maakten.
Vandaag is het vijf jaar geleden dat ze verongelukte en brand ik een kaarsje voor mijn zus...

Voor deze DiDi met het thema 'Verlies' koos ik het gedicht 'Samenhorig' van Luuk Gruwez uit de bundel 'Dikke mensen', over de wereld van de verloren dingen. De foto maakte ik vorig jaar op Terschelling (klik voor vergroting).

Samenhorig
er moet een wereld van verloren dingen zijn
waarin een handschoen, inderhaast vergeten,
het aanlegt met een oude krant,
een sjaal, een zakdoek of een kam.
de handschoen mist de hand niet meer,
de zakdoek hoeft geen jammernis,
en zelfs de sjaal taalt niet naar warmte
van kindermeiden en van moeders.
? al wat verloren is, is samenhorig.
maar tederheid die overbodig werd,
het kippevel dat blijven wou,
de eerste natte droom, het domste lief,
het speelgoed van een kind dat stierf.
en doen alsof men alles kan vergeten,
ofschoon men, plompverloren als een mens,
alleen in het heelal moet zijn.

Onze Belgische vriendin is docente maar ook gids voor een bedrijf dat korte trips organiseert. Ze gaat dus regelmatig naar Londen. Maar Tweede Paasdag was haar bestemming De Keukenhof. Toen ik even de zaterdagkrant doorbladerde las ik daarin dat er op de Keukenhof die dag een wedstrijd zou zijn met zelfgemaakte hoeden. We besloten ter plekke een gezamenlijke creatie te maken. Hierboven het resultaat van onze arbeid (klik voor groter). De hoed bestaat uit een koker gemaakt uit twijgjes waarin tussen het stro allerlei chocoladeeieren zijn verstopt. De Paashaas past bovenop dat er geen eitje uitvalt en omdat het voorjaar wordt is er op de voorkant van de hoed een prachtige vlinder neergestreken. Een schitterende guirlande van droogbloemen completeert het geheel. Volgens mij kan het bijna niet anders of ze moet gewonnen hebben. Ik heb haar nog niet gesproken maar ik ben heel benieuwd...

Het thema van alweer de achtenzeventigste DiDi (Dichters op Dinsdag) is 'Verlies'. Ik koos een gedicht van Julius Dreyfsandt.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je hier en oudere thema's vind je daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.

ik ga dan maar
dan vertrek ik maar
en zie niet meer om
je wacht niet daar
of roept:
blijf nog even, kom!

ik ga weer verder
op de tast
over een weg
die jij voorvoelde
maar ik nog niet ken

ook al draag ik
een schemerlast
en verlies jij
die ik ben

Per ongeluk een verkeerd diafragma gekozen maar kijk eens hoe mooi het werd (klik klik). Dat kun je niet eens plannen want dan lukt het niet.

Wij waren een paar daagjes bij vrienden in België om foto's te maken voor de eerste communie van hun oudste dochter. Dat is natuurlijk heel geslaagd en het was ook zeer gezellig om eens even weer rustig bij te kletsen. Maar ook hebben we kunnen kennismaken met wat ingrediënten van het Belgisch Pasen. Zo hebben we ontdekt dat de Paashaas daar veel actiever is dan in Nederland waarhij alleen maar wat gekleurde gekookte eieren in de tuin verstopt. In België daarentegen brengt hij vooral heel veel chocoladeeieren maar ook allerlei andere chocolade heerlijkheden en cadeautjes en bovendien is hij nog zo attent om ook bij de Oma's en Opa's een mand lekkers in de tuin achter te laten voor de kinderen. Die hebben dus volgens mij voor de rest van het jaar genoeg chocolade.
Wat ik ook bijzonder vond is dat er zaterdag om zes uur 's avonds nog zoveel assortiment was bij de bakker. Bij mijn bakker thuis kun je op zaterdag na de middag al vaak niet alles meer krijgen en dat wordt alleen maar minder in de loop van de middag. De foto's hierboven zijn daar gemaakt. Ook op zondag zijn alle bakkers in Vlaanderen open en is het heel gewoon om 's morgens even vers brood en allerlei soorten koffiebroodjes te gaan halen. De bakker die daar niet aan meedoet zou snel uit business zijn daar. In ieder geval hebben wij genoten van alle Vlaamse heerlijkheden aan het paasontbijt.

Afgelopen donderdag was ik met haar naar Karin Bloemen & het Metropole Orkest voor Cultuurpodium. Het was een heel geregel geweest voordat alles rond was en er zijn zeker 25 mailtjes heen en weer gegaan tussen het Concertgebouw, het Metropole Orkest, het management van Karin Bloemen en ons. Gelukkig was er een moment vlak voor het concert dat iedereen het er over eens was dat wij konden komen en mochten fotograferen (zij het dan zeer beperkt). De moeite is niet voor niks geweest. Lees meer...

Dans is stomme poëzie, en poëzie is bespraakte dans.

Max Weber

Ik ben aan het werk met op de achtergrond Nederland 1 waarop de Mattheus Passion wordt uitgevoerd door The Amsterdam Baroque Orchestra & Choir o.l.v. Ton Koopman. Ik hou erg van Bach en mag dan ook graag naar de Mattheus Passion luisteren. Ook om te zingen is het een fantastisch werk maar daar kan zij wel meer over vertellen want haar koor voerde dezer dagen de Mattheus uit. Grappig vond ik dat ik vandaag in NRC?next las dat het een typisch Nederlands verschijnsel is, die populariteit van de Mattheus. Maarten 't Hart, bekend schrijver en ook Bachkenner, wijt het aan de rijke koortraditie die Nederland kent en het feit dat de Mattheus voor een koor de ultieme uitdaging is. Daarom stroomt zo'n beetje iedere dorpskerk in Nederland vlak voor Pasen vol met de ene helft van de bevolking die komt luisteren hoe de andere helft van de bevolking het er met twee koren en dan nog vierstemmig vanaf brengt. Maar ik heb genoeg aan de cd die ik met zeer veel genoegen luister. Hieronder één van de beste uitvoering volgens 't Hart en wil je even luisteren dan kan dat in de jukebox naar Erbarme Dich. Het plaatje heb ik even geleend van NRC?next en gemaakt door Roel Venderbosch (klik klik).


Bach: St Matthew Passion - Arias & Choruses / Gardiner
Bach, j.s.

De Volkskrant had vandaag een opmerkelijk artikel over schaapskuddes die contracten hebben voor shirtreclame. En die shirtjes zijn nog nuttig ook want ze kunnen dienen om een schaap mee uit de sloot te halen, beschermen tegen de regen en zijn voorzien van citronella zodat er geen vliegen eitjes leggen in hun vacht. Het enige punt is dat ze van katoen zijn en niet van wol. De organisatie is wel kieskeurig met het kiezen van de sponsors want een bordeel of de keurslager komt er niet aan te pas. Dit project levert boeren toch maar liefst tussen de 5 en 25 euro per schaap op en dat kan de veeboer anno 2006 best gebruiken. Misschien ook een idee voor de kippensector om uit de narigheid te komen: laat de kippen lekker scharrelen met sponsordekjes op dan zijn we meteen ook van die naargeestige hokken af.

Het wordt niet zulk best weer met Pasen las ik in de krant. Desalnietemin gaan we toch proberen het lente-Paas-gevoel te krijgen. Wij gaan een weekendje naar vrienden in België en misschien schijnt het zonnetje daar wel. Het is vlakbij Brugge en de Belgische kust dus mogelijkheden genoeg. Wat ga jij doen met Pasen?

1. 
   
   
2. 
   
   
3. 
   
   
4. 
   
   

De eitjes hierboven zijn producten van ons knutselmiddagje voor Pasen 2005 (klik klik).

Als klein jongetje leerde hij ud spelen. Was hij nou in Amerika opgegroeid dan was het wellicht saxofoon geworden en was hij in Nederland geboren dan misschien piano of viool maar zijn wiegje stond in Tunesië dus ud. Maar het bijzonderste aan Dhafer Youssef is zijn stem die direct de weg vindt van zijn ziel naar de jouwe. Zo puur en zo bijzonder heb ik zelden iemand horen zingen. We waren zondag j.l. bij een concert van Dhafer Youssef en zijn band en ik heb ontzettend genoten. Lees meer...

Soms kunnen mensen, wiens oordeel je over het algemeen serieus neemt, ineens dingen gaan zeggen die naar jouw idee echt onzin zijn. Daarom koos ik voor deze DiDi voor het thema 'onzin' of 'nonsense'. Het gedicht heet 'Het is wat het is' en is een vertaling van Remco Campert van een gedicht van Erich Fried.
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je hier en oudere thema's vind je daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.

Het is wat het is
Het is onzin
zegt het verstand
Het is wat het is
zegt de liefde

Het is pech
zegt de berekening
Het is niets dan pijn
zegt de angst
Het is uitzichtloosheid
zegt het inzicht
Het is wat het is
zegt de liefde

Het is belachelijk
zegt de trots
Het is lichtzinnig
zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk
zegt de ervaring
Het is wat het is
zegt de liefde

De zaterdag overleden schrijver Gerard Reve voerde in het gedicht 'Paradijs' (uit de bundel Nader tot u) God als een ezel ten tonele en dat niet alleen maar bezat deze ezel ook nog driemaal achtereen in zijn 'geheime opening' (NRC?next heeft vandaag een lezenswaardig rijtje van de woorden die Reve gebruikte voor het mannelijk geslachtsdeel, het achterwerk en de daad). Dat werd het Tweede-Kamerlid Van Dis (SGP) te gortig dus deze daagde Reve voor de rechter op beschuldiging van godslastering. In zijn uitspraak op 2 april 1968 oordeelde de Hoge Raad, dat de aanklacht niet ontvankelijk was. De rechtbank oordeelde in dat jaar dat passages in het werk van Reve weliswaar godslasterlijk waren, maar geen smalend karakter hadden. Reve was van mening dat wet een onzinnig onderscheid maakt tussen het lasteren van personen die als God worden vereerd en het uitschelden van bijvoorbeeld Maria, Boeddha, of Krishna, die immers niet als goden worden beschouwd door onze Nederlandse wet. Fokke en Sukke maakten er vandaag een cartoon over (klik klik).

Op de beide Paasdagen is in het Beauforthuis in Austerlitz een expositie te zien van schilderijen van Belinda Meuldijk. Ze is bij velen bekend als tekstschrijver van Rob de Nijs maar ze kan nog meer, waaronder schilderen. Speciaal ten behoeve van de Ezelsociëteit, een rusthuis voor oude ezels, worden er 10 werken met ezels geveild waarvan de opbrengst zal worden gebruikt voor tien ezels die binnenkort verwacht worden in de Ezelsociëteit.
Veel oudere lezers zullen weten dat Belinda - naast al haar andere kwalificaties - ook nog de dochter is van Wim Meuldijk, de geestelijke vader van Pipo de Clown. Daarom worden er ook nog wat oude Pipo-collectors items geveild zoals de hoed van Pipo's ezeltje Nononono.
Je kunt in het Beauforthuis terecht van 10.00 - 17.00 uur om de schilderijen te bekijken of een drankje te drinken aan de bar (of op het terras). Van 13.00-15.00 uur zullen er op beide dagen ezeltjes aanwezig zijn op het terrein. Ga je op 17 april dan kun je ook nog meedoen aan de boswandeling en het paasconcert bijwonen in het Beauforthuis (zie de site voor meer details).

Vrijdagavond bezochten we het concert van zangeres Fay Claassen en saxofonist Yuri Honing met het Metropole Orkest in het Muziekgebouw aan 't IJ. Het werd een afwisselend en onderhoudend muzikaal avondje met deze twee klasse muzikanten. Het Metropole Orkest is trouwens ook een klasse apart, niet alleen door hun repertoir maar ook doordat ze zowel heel intiem als uitbundig kunnen spelen. Met name dat eerste is voor een groot orkest een knappe prestatie. Hoogtepunt van de avond was de CD-presentatie van Yuri Honing (hierboven op de foto met links van zich Fay Claassen, klik voor vergroting). Lees meer...

Zo moet het eigenlijk altijd zijn, het leven, een feestelijk en hartstochtelijk spel gespeeld met oude en nieuwe vrienden.

Frédérique Huydts
Ik heb gisteren de aflevering van Villa Felderhof met Frédérique zitten bekijken bij Uitzending gemist.

Vandaag las ik in NRC?Next een artikeltje over geuren en het feit dat geur als zintuig vaak wordt onderschat. Ik moet zeggen dat ik dat wel mee vind vallen. Ik word wel sterk beïnvloed door geurtjes. De geur van boenwas herinnert mij aan de tijd dat ik in het voorjaar thuis kwam van school en mijn moeder aan de grote schoonmaak was. De geur van koffie kan mij helemaal in vervoering brengen. Of wat dacht je van de geur bij de bakkerij 's morgens vroeg? Ik mag graag een wat geurolie branden en hou dan vooral van rozemarijn, lavendel, vanille, ylang-ylang of frangipani dat ik ooit meenam van Bali. Maar ook een wierookstokje vind ik wel lekker.
Toch zijn er ook geuren die mij helemaal tegenstaan: wacht dat je van de geur van een zachtgekookt ei, sommige 'verse' vis, oud frituurvet of een was die te lang in de wasmachine heeft gezeten. Nee hoor, ik ben het er helemaal niet mee eens dat geur geen grote rol speelt.
Op het plaatje ook twee neuzen die zeer geïnteresseerd zijn in de geur die ze ruiken (klik klik).

Klik op het plaatje en verwonder je. Het is geen animatie maar je wordt er wel tureluurs van, althans ik wel. Maar als je je op één vast punt concentreert voor een paar seconden, dan stopt het gelukkig...

Sinds Apple de 'Intel-Macs' introduceerde werd er al gespeculeerd over de vraag of het nu mogelijk zou zijn Windows te draaien op deze computers. Het antwoord is ja en je kunt op de Mac site Bootcamp downloaden om dat voor elkaar te krijgen. Deze software loopt vooruit op de volgende systeemversie van Mac OS X, Leopard, waarin deze functionaliteit ingebouwd zal zijn. Als met deze software je Mac opstart kun je kiezen welk systeem je wilt: Mac OS X fo Windows. Voor Applegebruikers betekent dat dat ze nu ook de software kunnen gaan gebruiken die tot nu toe alleen op Windows werkte (en waarschijnlijk ook met dezelfde virusrisico's) en voor de Windowsgebruiker vervalt helemaal ieder argument om nog een eenvoudige windows PC te kopen. Want waarom zou je in een Lada gaan rijden als je voor een paar centen meer in een prachtige limousine over de wegen kunt zoeven. En heb je ooit wel eens een Windows-computer gezien die ook Mac OS X kan draaien?

We willen voor ons online magazine Cultuurpodium.nl graag deze zomer wat meer aandacht gaan besteden aan allerlei pop- en rockfestivals. We hebben een groot aantal schrijvers en fotografen die voor ons op pad gaan maar om alle festivals en popconcerten te kunnen coveren zijn we nog op zoek naar meer schrijvers en fotografen voor de komende maanden.
Wie vindt het leuk om mee te doen in onze zomerpopfestivalpool als schrijver of recensent voor Cultuurpodium.nl. Je verdient er niks mee maar we verzorgen pers- en fotopassen voor onze medewerkers zodat het je ook niet al te veel kost. Je kunt zelf bepalen hoe vaak je een concert of festival wilt bezoeken. Je moet wel kunnen schrijven natuurlijk en als je je aanmeldt als fotograaf dan verwachten we wel dat je zelf over de goede apparatuur beschikt. We sturen meestal teams van een fotograaf en een verslaggever op pad. In vele gevallen vormen die teams zich automatisch maar zo niet dan zoeken wij een fotograaf bij de schrijver en andersom.
Als je belangstelling hebt, dan kun je het beste een mailtje sturen aan mij. Op de foto's zie je een sfeerbeeld van het Festival Mundial van een paar jaar geleden.

Tegen zussen die zij aan zij staan, kan geen mens op.
Pam Brown (uit: Voor altijd zusjes)

Zondag lieten wij ballonnen op bij haar graf met lieve briefjes er aan, ons ritueel voor mijn zusje. Daarna gingen we - helemaal in haar stijl - eten aan het strand van Egmond aan Zee. Het was heerlijk en gezellig, precies zoals ze dat altijd graag wilde.
Vandaag is haar verjaardag en dat blijft mijn hele leven lang een speciale dag waarop ik nòg meer dan andere dagen aan haar denk.

Ik heb vandaag een logeetje. Haar baasje is een dagje varen met de Zonnebloem maar deze kleine kan nog niet een hele dag alleen zijn. Ik zou thuis werken vandaag dus heb ik aangeboden te babysitten. Nadat ze uitvoerig het huis had verkend sprong ze net zo lang tegen mijn benen op tot ik haar oppakte en voor me op het bureau zette. Daar is ze in slaap gevallen met haar kop op mijn linkerarm. Ik ben even uit mijn trui gekropen om de foto te maken. Je ziet haar liggen op het bureau met op de voorgrond mijn telefoon (klik klik). Nou is de mobiele telefoon tamelijk groot maar dit hondje wel heel erg klein. Omdat ze tussen mijn armen ligt heb ik gelukkig nog ruimte zat over om te typen en te muizen.
Uitlaten is trouwens wel een bijzondere ervaring met dit beestje, vooral ook omdat ze de gewoonte heeft pal op je voeten te gaan lopen. Even lekker het bos in zit er ook niet in met die kleine pootjes en bovendien poepen heeft ze al binnen op de vloer van mijn werkkamer gedaan.

Voor de aftrap van deze aflevering van Dichters op Dinsdag vond ik een gedicht van Elly de Waard. Het thema dat ik er aan ontleende is stof (of dust).
Voor wie onbekend is met Dichters op Dinsdag (DiDi): verdere info vind je hier en oudere thema's vind je daar. Het belangrijkste is dat je jouw keuze op je eigen site of weblog plaatst en het centraal hieronder bij de reacties meldt, zodat ook anderen naar jouw bijdrage kunnen kijken. Je kunt voor dit thema inzenden tot en met volgende week maandag.

Nu al het stof is neergeslagen
en elk zich teruggetrokken heeft
op zijn verdriet, in een niet klagen

maar in aanvaarden zeker niet,
nu klopt alleen nog in de nacht
mijn hart zo wild en koortsloos en

van dromen over loopt mijn slaap
terwijl ik lig als op een bed
dat onder stroom staat en waaruit

ik telkens wakker schiet.
De afnemende maan ligt als
een schelpje in de zanderige

wolken van de ochtend, één schelp
die blootgewoeld is en die
parelachtig glanst. En ongeluk

duurt niet een leven lang
en over ons welft zich eenzelfde
hemel die ook ons herkansing biedt.

Vandaag kwam het nieuws dat Frédérique Huydts is overleden. Nog maar 38 jaar en deze weken te zien in 'Wie is de Mol'. In dat programma ziet ze er zó goed uit en maakt zo'n krachtige indruk dat het bijna niet voor te stellen valt dat ze vandaag is overleden. Op de site van Wie is de Mol staat te lezen: "Mede op verzoek van Frédérique zelf ? ze was ontzettend trots op het programma en haar deelname eraan ? én haar familie gaan de uitzendingen door. Als eerbetoon aan een vrolijke, moedige, jonge vrouw?"
Wat is het toch een ongelooflijke rotziekte!

Rood is haar kleur. Maar roze, blauw, groen en eigenlijk alle felle vrolijke kleuren ook. Deze stralende rode bloem (klik klik) is voor haar omdat ze vandaag jarig is. Ik wens haar nog heel veel stralende dagen!

Ik heb de Alkmaarse vuilverbranding zo'n beetje vanuit alle hoeken kunnen bekijken vanaf de verschillende plaatsen waar ik in de file vast heb gestaan vanmiddag (klik klik). Misschien waren ze bezig Alkmaars beleg te herhalen want het was gewoon onmogelijk om de stad te bereiken.

J. is mijn overbuurvrouw en een fenomeen. Ze is bijzonder om mee te maken maar zeker om te zien. Ze is niet zo heel erg goed ter been dus ze scharrelt altijd met haar rolstoel door het dorp, niet er in zoals je zou denken maar er achter. Ze gebruikt hem als een soort rollator. Die rolstoel is helemaal gepimpt naar haar eigen smaak met kussen, versieringen aan de spaken en stickers.
Van de week kwam ik J. tegen op straat en toen zei ze al: "ik heb een nieuw hondje". Twee dagen later kwam ik haar tegen met haar pup die aan een riempje naast de rolstoel meehuppelde. Het is een kruising tussen een chiuaua en een dwergpincher dus kleiner dan klein, niet groter dat een cavia. Zo klein als Jacky Lee (zo heet ze) is, springt ze hoog tegen je op en komt daarbij niet hoger dan halverwege je knie. Het is absoluut een komisch gezicht.
Dit weekend is Amanda hier en gezien haar affiniteit met dieren leek me een ontmoeting tussen haar en Jacky Lee wel een succes. Gelukkig kwamen we J. op straat tegen en mocht Amanda even komen kijken naar het hondje. Ik had gelijk hoor, het was liefde op het eerste gezicht. Ik had de grootste moeite om Amanda weer mee te krijgen naar huis want ze wilde niet van haar nieuwe vriendin scheiden. Natuurlijk heb ik ze nog wel even op de foto gezet (klik klik).

Er zijn er toch 166 ingetrapt, in de 1 aprilgrap dat Weblognieuws.nl gaat betalen voor hersenspinsels van webloggers. Op Ochblog kun je zien wie de 'geldwolven' zijn onder de webloggers. Maar de leukste grap vond ik toch wel de nieuwe domeinextensie .fy speciaal voor Friezen, waarvan de domeinen worden uitgegeven door de Stichting Internet Domeinnammeregistraasje Fryslân (SIDF)..

You're just left with yourself all the time, whatever you do anyway.
You've got to get down to your own God in your own temple.
It's all down to you, mate.

John Lennon