Oerol: tipje van de sluier

14 04 05 - 13:14

 
 


We gaan dit jaar natuurlijk weer naar Oerol en met het mooie weer lijkt dat ineens niet zo ver weg meer. We hebben een huisje gehuurd in Hee dat we delen met vrienden en familie. Wijzelf zijn er gedurende het hele festival en de anderen komen en gaan voor een weekend of een midweek. Vandaag keek ik op de site van Oerol en zag dat er al een tipje van de sluier wordt opgelicht met betrekking tot het programma van dit jaar. Het motto wordt 'Eindeloze Deining' in een verwijzing naar het gedicht 'Van de zee' van Willem Kloos die schrijft: 'De zee klotst voort in eindeloze deining'.

Veel cross-over voorstellingen met beeldende kunst, theater en dans en ook internationale samenwerking. Een voorbeeld van het laatste is Eunetstar een Europees netwerk van internationele festivals. Er doen verder kunstenaars en performers mee uit oa Belgie, Engeland, Schotland, Frankrijk, Indonesie, Hongarije en Cuba. Uit Nederland zijn op het programma ondermeer Wende Snijders (als actrice), Manon Ossevoort, 4Tuoze Matrozen, Toneelgroep Oostpool, Vis a Vis, Hans Hof Ensemble en Elshout & Handeler te vinden. Kortom genoeg moois nu al. We kijken reikhalzend uit naar het programma en we zijn benieuwd uit welke voorstellingen wij als 'Vriend van Oerol' kunnen gaan kiezen in de voorverkoop. Wil je ook vriend van Oerol worden kijk dan hier. De foto's hierboven zijn gemaakt op straat in Midsland waar je de hele Oerolperiode door allerlei straatartiesten kunt zien optreden, net als in West Terschelling overigens (klik voor vergroting).
 

Berichten uit Niemandsland (reprise)

01 03 05 - 00:08



Vorig jaar waren we op Oerol en schreven we dagelijks een Bericht uit Niemandsland. Door problemen met de server zijn die logjes indertijd helaas verloren gegaan en het terugzetten is een beetje ondergesneeuwd in de waan van de dag. Maar Oerol 2005 komt er al weer aan en vandaag kwamen de 'Vrouwen in Bad' nog even ter sprake in de reacties dus toch maar even in het archief gedoken op zoek naar de oude logjes. De tekst vonden we terug en de foto's hebben we ook nog dus hier als smaakmakertje voor de komende Oerol nogmaals de 12 berichten uit Niemandsland van Oerol 2004 (klik op de foto's die er bij staan voor vergrotingen). De foto's plus een aantal andere die we maakten hebben we bij elkaar in een galerie gezet en die vind je hier.


 
Lees meer...

Geen zee te hoog

04 11 04 - 13:51



Oerol 2005 gaat door en wel van 10 t/m 19 juni met de voorlopige werktitel "Geen zee te hoog". In juni schreef ik al een logje over mijn pogingen destijds om een accommodatie te vinden ergens in het midden van het eiland voor 2005. Nou alle vaste huurders blijven kennelijk waar ze zijn want ik heb stad en land afgebeld en krijg overal nul op het rekest. Daarom heb ik me dan ten einde raad maar gewend tot het bungalowpark en ik heb zojuist een optie genomen op het laatste huisje dat nog te huur was voor de hele periode. Wij gaan dus in ieder geval en ik verheug me er nu al weer op. Op de site van Oerol kun je alle informatie vinden over het festival van volgend jaar en ook een terugblik op dat van dit jaar. En hoewel het subsidie voor Oerol is gecontinueerd zoekt Oerol nog Vrienden. Echt iets voor jou dus! Klik hier, print de poster uit en hang hem op zodat ook anderen in je omgeving Vriend van Oerol kunnen worden. En mocht je nog van plan zijn te gaan komend jaar reserveer dan tijdig je accommodatie.
 

Uitmarkt Amsterdam

29 08 04 - 11:15



Het was gelukkig stralend weer op de Uitmarkt. Evenals vorig jaar gingen we om de sfeer te proeven, concerten te zien op de diverse podia, mensen te kijken en te fotograferen, en om nieuwe of bekende theater voorstellingen te spotten. We misten de kunst van vorig jaar op grote rijen met spandoeken en de bierschenkende steltenlopers van Grolsch. Verder waren er minder acts met klinkende namen en meer onbekend werk. Het was er zeer aangenaam. We zagen optredens en maakten foto's van Mieke Giga & New Swing Show (klik foto), Umoja, De Bifi's, Yamato, Floris, Frederique Spigt, The Groove Troopers en Rose. Moe en voldaan keerden we huiswaarts. Voor meer foto's klik hier en voor een filmpje van Umoja - 'The spirit of togetherness' klik hier.
 

Gay Pride II

08 08 04 - 01:56

Afgelopen week kondigde ik deze spetterende grachtenparade al aan en gisteren was ik er. Een prachtig plaatsje op de brug zorgde er voor dat ik alles goed kon zien. We moesten er lang op wachten. De stoet was om 14.00 uur vertrokken van het Westerdok en de eerste boot was om 15.30 bij onze brug (Prinsengracht hoogte Thorbeckeplein).

En het was het wachten waard. Amsterdam op zijn best. Prachtige boten, extravagante mensen, de kade vol mensen, het water vol bootjes, het zonnetje scheen (op een heel klein buitje na) en iedereen genoot! Hier een voorproefje (klik voor grotere foto) en binnenkort meer foto's.
 

Gesponsord plassen

23 07 04 - 12:05

We weten niet beter, als je tijdens een festival of evenement wilt plassen moet je betalen. Niet dat dat een ramp is, maar het is altijd zoâ??n gedoe om het juiste muntje te vinden en te zorgen dat je ongeschonden langs de toiletjuffrouw komt. Het feit dat je voor het plassen betaalt wil nog niet zeggen dat je niet in de rij hoeft te staan of dat je niet geconfronteerd wordt met sterke vervuiling. Tijdens Oerol werd daar nog wel ludiek mee om gegaan je kon daar een 'Plaspartout' kopen voor elf gangen waarbij je slechts voor tien betaalde en er dus ééntje kado kreeg. 'Kado', hoor ik je zeggen, 'is het kado om te mogen plassen?' Ja, dat hangt er van af hoe hoognodig je moet. Dat hebben de marketingmensen bij Glorix waarschijnlijk ook gedacht. Tijdens De Parade waren de toiletten (evenals vorig jaar) gesponsord door Glorix. Een mooiere vorm van sponsoring is nauwelijks denkbaar, want A. Geen vervuilde toiletten meer (dat zou geen goeie reklame zijn) en B. Wonderlijk genoeg geen wachtrijen meer(????). Bovendien een feestelijk entree alsof je een theater binnen gaat. Wie klaagt er nog over de vercommercialisering?

(klik op de foto voor een vergroting)
 

Prachtige Koningskinderen!

22 07 04 - 10:06

We zagen woensdag op De Parade nog twee voorstellingen. Om met de laatste te beginnen Rollercoaster van Eric Koller: onderhoudend maar kon niet concurreren met de andere twee voorstellingen (Bedankt lieve ouders en Zap Grieken). Het is hard werken voor Koller die zich energiek maar met slungelig voorkomen en grappige mimiek - vaak de knipoog en de grote grijns - in allerlei kolderieke situaties weet te wurmen. De techniek die in ruime mate is vertegenwoordigd werkt ook al niet mee.

Het meest hebben wij ons vermaakt met Zap Grieken van De Koningskinderen (Thomas de Bres, Jara Lucieer, Saskia Temmink en Michiel Varga). In het ronde Circustheater zat het publiek rondom een rond en ronddraaiend podium. We kregen allemaal twee lintjes: een witte en een blauwe en de acteurs legden ons steeds een keuze voor, waarbij de de kleur lintjes die in de meerderheid was (wit of blauw) werd gespeeld. De keuze werd ons getoond op aardewerken borden en het ?winnende bord? werd naar oud Griekse traditie op de vloer stuk gesmeten. De gong leidde dan de sketch over het gekozen thema in. Zo bepaalden wijzelf als publiek onze eigen voorstelling. Grappig, professioneel, snel, humor, lichtvoetige satire en wij keken geboeid toe. We kregen ondermeer keuzes voorgelegd tussen begraven of cremeren, Lesbos of Mykonos, edel of ijdel en liefde of lust. De ?extra? ging over de Olympische vlam die in het ongerede raakte hetgeen in slow motion aan ons zichtbaar werd.
Echt fantastisch en met een geweldige cast! Mocht je nog naar De Parade gaan in Utrecht of Amsterdam, ga dan ook naar Zap Grieken. Je zult er geen spijt van krijgen!
 

Bedankt lieve ouders!

22 07 04 - 01:27

De eerste voorstelling die we afgelopen avond op De Parade in Utrecht zagen was Bedankt lieve ouders, volgens de tekst op de affiche een absurd gezinsdrama. En dat was het. De Paardenkathedraal was vorig jaar ook al één van de toppers en daardoor een zekere garantie voor kwaliteit.

We zaten bijna bovenop het podium dat vernuftig open scharnierde. Het fictieve gezin dat dan zichtbaar wordt bestaat uit vader, moeder en twee zoons. Moeder doet in eerste instantie het woord met een vrij hoog stemmetje. Vader wordt te kakken gezet omdat hij zoveel bier drinkt. Na iedere zin zegt moeder: ?en drink niet zoveel?. Nadat moeder door een kamerdeur het podium verlaat (naar oom Henk met wie zij een relatie heeft) gaat alles door elkaar lopen. Vader doet met het hoge stemmetje moeder na, maar gedurende het stuk nemen zowel vader als de zoons om beurten de rollen van vader en moeder voor hun rekening. Een surrealistisch gegeven. Vader spreekt afhankelijk van de plaats waar hij zich bevindt ook verschillende dialecten, waaronder 'zwaar' brabants. Dit alles maakt het stuk heel gelaagd. Ook teksten lopen door elkaar en er wordt veel en uitstekend gezongen.
Het decor is zeer goed verzorgd met foto?s van het gezin en alles inclusief de kostuums, de schoenen, de (dag)boeken, de etiketten van de bierflesjes en de waxinelichtjes zijn uitgevoerd in een variatie op Delfts blauw. Een leuke vondst is dat de beide zoons, zoals het uitkomt, om beurten keyboard spelen en dat het tweede keyboard plotseling tevoorschijn komt door een deel van het tafelblad weg te klappen. De Paardenkathedraal blijft verbazen door hun kwalitatieve, verrassend en originele aanpak, uitstekend acteerwerk, tot in de details verzorgd decor en licht, inventieve teksten, uitmuntende zang en een zelf gespeelde muzikale omlijsting. Een aanrader!
 

Voor-voorstelling

19 07 04 - 12:37

Op De Parade wordt het publiek naar de tenten gelokt door de artiesten die tussen de toeschouwers of op voorpodia hun kunstjes laten zien op zo?n aantrekkelijke manier dat de voorstellingen vol zitten. We zagen op Oerol al de voorstelling Au bain marie van Suver Nuver, die daar voor ons echt niet tot de toppers behoorde. Nu staat het gezelschap op de Parade met dezelfde voorstelling (wellicht ivm de tijd enigszins ingekort). Gisteren hebben we aangenaam verrast staan te kijken naar de voor-voorstelling van Suver Nuver die ons wèl kon boeien. Dit ondanks - of misschien wel dank zij - het feit dat ik geen relatie kon ontdekken tussen voor-voorstelling en Au bain marie zelf.

De drie acteurs zijn schaars gekleed in vleeskleurig ondergoed en oversized witte rubberen laarzen die helemaal gevuld blijken te zijn met water. Een grote trap en muziek maken het schouwspel compleet. Langzaam en vloeiend bewegen de drie zich over, langs en onder de trap af en toe hun laarzen omkerend boven de anderen of het aldus in de mond verzamelde water uitspugend als een fontein. Een 'ballet' van drie mensen, hun laarzen en al het water dat je daarin kunt verzamelen.
 

Buik vol van De Achtertuin

19 07 04 - 09:42



Gisterenavond gingen we naar De Parade. Toen we achter de Thaise curry zaten bij Zazou barstte er een enorme plensbui los die de terrasjes binnen een mum van tijd schoon achterliet en de mensen in rook deed oplossen. Wij hadden onze kaartjes voor de avondvoorstellingen al binnen dus wachtten relaxt af tot het weer over was.
In Dolle Pret van Van Houts en De Ket wordt het publiek een spiegel voorgehouden over de 'verpretting' en op hun minitribune op het podium gezeten kijken de twee heren naar de oninteressante voorstelling die het 'publiekstheater' te bieden heeft. Ondermeer in de auditie voor Porno Idols (gaat u maar op de stip staan en laat u maar een erectie zien) laten de heren zien dat ze niks uit de weg gaan. Een leuk voorproefje van wat ons in het theater nog te wachten staat.
 
Lees meer...

Parade preview

17 07 04 - 00:32

Sinds vrijdag is De Parade neergestreken in Utrecht en zondag gaan wij er heen (tenzij de regen met bakken uit de lucht komt, dan stellen we het nog eventjes uit). De website beweert dat het het beste is om de Parade te ondergaan zonder planning van te voren en je te laten verleiden door de artiesten die de aandacht van de bezoekers trekken met parade-acts op de voorpodia van de tenten. Toch is mijn ervaring dat het weldegelijk zin heeft om van te voren het programma te bestuderen en enigszins in beeld te hebben wat leuk is om te bezoeken.

Hier is mijn wensenlijstje voor dit jaar in willekeurige volgorde. De Achtertuin van Lange Poten staat er op omdat we vorig jaar erg hebben gelachen om hun voorstelling Doorgefokt (zie foto en even klikken voor vergroting). Over Bedankt lieve Ouders van de Paardenkathedraal heb ik al goede verhalen gehoord. Verder las ik recensies van Rollercoaster van Koller en van Waiting for the Ball van Jim van der Woude en Thijs van der Poll die mij wel nieuwsgierig maakten. De Ashton Brothers gaan we al zien in het theater evenals Van Houts en De Ket. Ook zagen we een aantal voorstellingen al op Oerol zoals Eva van Growing up in Public (+) en Au bain marie van Suver Nuver (-). Ja en verder laten we ons inderdaad maar verrassen door de artiesten en de aanbevelingen van mede-Paradegangers.
 

Gezellige chaos

04 07 04 - 01:30

We zijn gisterenavond naar Dwergpop geweest. Zoals ik al schreef is het hier achter in het bos dus leuk om even naar toe te lopen. Nou, het was duidelijk dat Hans en ik de gemiddelde leeftijd op Dwergpop onmiddellijk met een aantal jaren deden stijgen. Er was zelfs een jongen die op een bepaald moment vroeg aan mij of het soms mijn zoon was die optrad op het podium omdat hij mij foto?s zag maken. Hij kon zich kennelijk niet voorstellen wat je anders in mijn geval op zo?n concert zou doen.

Het was een gezellige bende op Dwergpop. Het publiek bestond voor een belangrijk deel uit kleurrijk opgesierde jongeren met veel gekleurd haar, roestvrijstalen details en wijde broeken. Er werd voor het podium ook heftig gedanst, althans zo noem ik het maar even, want het zag er meer uit als groepsgewijs vrijworstelen. En hoewel het er allemaal nogal ruw en bonkig uit zag, was iedereen even vriendelijk en had de EHBO-ploeg eigenlijk de hele avond niks te doen (op een paar kleine dronkenschapjes na).
Het heeft wel wat, zo?n minifestival al moet ik wel zeggen dat ze wat kunnen leren van hun grotere broers zoals Festival Mundial wat betreft de plastic bekertjes. Bij Mundial moet je die kopen en kun je die als je vertrekt weer inwisselen voor cash. Hier bij Dwergpop is zo?n regeling niet en was de grond dan ook bezaaid met plastic bekertjes. Op dit puntje na compliment voor de crew van Dwergpop 2004.
 

Festival Mundial

20 06 04 - 16:24




Nauwelijks terug van Oerol zijn we nog even een kijkje wezen nemen bij Festival Mundial in Tilburg. Het is een festival over muziek, informatie en cultuur van over de hele wereld en NOVIB is hoofdsponsor van het festival. Als je van wereldmuziek houdt is dit 'the place to be'.
Met name het slotweekend is de moeite waard omdat er allerlei bands en gezelschappen te horen en te zien zijn van over de hele wereld. Wij zagen gisteren o.a. de Nederlandse zangeres Rose optreden met de Keniaanse zanger Victor Muli, de Braziliaanse band O Rappa, het Cubaanse Cubanito, Frederic Galliano & the African Divas uit Frankrijk/Mali en tot slot (wat wij zelf het leukste vonden) Issa Sanogo uit Burkina Faso.
Maar al zou je niks van dit al van jouw gading vinden dan nog is het leuk om mensen te kijken op Mundial. Je ziet er allerlei soorten en kleuren mensen door elkaar, heel veel kinderen en tieners en vooral ook veel multiculturele stelletjes. Je kijkt je ogen uit naar de kleurrijke, bonte en vrolijke menigte die in het Leijpark rondloopt. En tot groot plezier van al die bezoekers scheen de zon. Ik moet trouwens wel zeggen dat het opvallen was hoe snel het 's avonds - toen Nederland moest voetballen tegen Tjechië - leeg liep. En dat alles voor een jammerlijk verloren wedstrijd. Zonde hoor!
 

Bericht uit Niemandsland 12

19 06 04 - 00:53




Onze laatste voorstelling op Oerol was 'Altijd weer' van ProductieKERN Bouwhoek. In de schuur van Egberts Plak is het donker en het ruikt er overweldigend naar koeienstront. Zwaluwen vliegen af en aan van en naar hun nesten die tegen de dakspanten aan zijn gebouwd. We zien een weerhuisje waarbij voor de ene deur een man staat met zijn gezicht naar de deur.
Het weerhuisje wordt gerund door een 'slechtweermannetje' en een 'mooiweervrouwtje'. Altijd, bij ieder weertype staat één van hen buiten en zit de ander in het huisje om het huishouden te doen of zichzelf te verzorgen. Langzamerhand worden ze zich bewust van elkaars bestaan en groeit hun verlangen naar de ander hetgeen te merken is aan hun plichtsbesef dat gaandeweg afneemt. Ze hebben, zoals de programmakrant zegt, geen zin meer om mooi weer te spelen en zich neer te leggen bij het feit dat degene naar wie ze verlangen onbereikbaar is.
Er komt een moment dat de klompjes van het weervrouwtje die aan de draaibare vloer vastzitten naar buiten gaan zonder dat zij er tijdig in staat. En dat geldt ook voor het weermannetje. Dramatische omstandigheden bevorderen hun toenaderingspogingen die grappig en verwarrend zijn.
Het was een leuke ongecompliceerde voorstelling met oog voor detail gemaakt. Zo was er boven in het weerhuisje een heel klein weerhuisje te zien. De effecten zijn leuk en de (visuele) grappen subtiel. Toch blijft het vooral charmant en onderhoudend vermaak. Een prima voorstelling om onze week Oerol mee af te sluiten!
 

Bericht uit Niemandsland 11

19 06 04 - 00:26




Er was op Oerol ook een gratis voorstelling, die van Royal de Luxe. Nou zul je misschien denken 'al dat straattheater is ook gratis toch?' en dat is niet onwaar maar ook niet waar want die straatartiesten gaan aan het eind van hun voorstelling uiteraard wel met de pet rond. Zij krijgen alleen hun reiskosten betaald door de Oerolorganisatie en de rest moet dus komen van ons als publiek. Maar goed, de kaartjes voor de voorstelling 'Soldes! Deux spektacles pour le prix d'un' kunnen op vertoon van Oerolpaspoort worden afgehaald op De Westerkeyn (dank je wel sponsor NAM).

Op Parc de Chèvres in Midsland Noord staan drie enorme tribunes opgesteld die plaats bieden aan een paar honderd mensen. Daarvoor een ruime set met een draaiplateau als centrum. Het is een beetje onduidelijk wanneer het begint. Er lopen allerlei mensen heen en weer maar de muziek uit de luidspreker is inmiddels gestopt en we horen allerlei mensen praten in het Frans in de microfoons over 'Hamlet' en 'Le malade imaginaire'.

'Hemeltje', denk ik, 'mijn Frans is niet zo al te best'. Ik hoop maar dat ik het kan volgen. Tegelijkertijd denk ik: 'maar dat geldt toch ook voor het gros van de mensen op deze tribune, dus het zal er wel niet toe doen'. En dat is ook zo. Al snel voltrekt zich op het podium een kakafonie van circus, show, kleding, muziek, effecten, teksten en het is te veel om allemaal tegelijk te volgen. Het is zoals de Niemandskrant in de recensie zegt: een hilarisch pandemonium met heerllijke oude theatermiddelen, die het vanwege de armlastige situatie van het gezelschap (in dit stuk) één voor één begeven of oncontroleerbaar worden.

Het is een gekkenhuis op het podium met als grande finale de totale 'verbouwing' van het podium waarbij de 'darmen' van sommige spelers vermengd worden met inmiddels gevallen sneeuw en het 'bloed' van anderen en iedereen elkaar gek maakt op het draaiplateau.

De taal bleek geen probleem omdat het ging om het schouwspel, het drama en het theatrale van het stuk waarvan de scenes hooguit geleend waren van Shakespeare en Molière. Het was een lust voor het oog met geweldige muziek en geluidseffecten.
 

Bericht uit Niemandsland 10

18 06 04 - 22:05

Theatergroep Tuig: Tegenwind




Locatie: ergens op een verlaten strand bij Kaap Hoorn. De duisternis valt in. Rond een object dat op een Spaanse windmolen lijkt is in een halve cirkel een touw gespannen. Dat is ?de zaal?. Ditmaal geen stoelen, bankjes, planken of kussentjes. Onze plaatsen zijn in het losse zand op het strand. De voorstellingen op Oerol beginnen stipt op tijd. Geen oeverloos gewacht na de aangekondigde aanvangstijd. De ?zaal? is inmiddels vol.
De wieken van de molen worden beschenen door een geheimzinnig licht. Mechanische muziek klinkt op de achtergrond. Vanachter de molen komt een man in een witte overall aanlopen met een kruiwagen vol hout. Hij bestijgt het ijzeren geraamte alsof het zijn dagelijkse werk is. Hij trekt aan wat zware kettingen waardoor de stand van de molen draait en wind vangt. Indrukwekkend! Hij heeft het druk en werkt geconcentreerd aan het maken van vuur en het smeden van ijzeren stangen. Waar gaat dit naar toe? Welke symboliek zit er achter zijn handelingen? ?IJzers in het vuur hebben?? Het ijzer smeden als het heet is? Hij heeft het er maar druk mee.
Dan verschijnen er plotseling drie gedaanten gekleed in donkerbruine gewaden en behangen met touwen. Is dat het tuig? Letterlijk én figuurlijk? Zij hebben kennelijk los van de man in de witte overall hun eigen programma. Ze zijn druk met het bevestigen van al hun touwen aan het onderstel van de molen. Dat gaat heel systematisch en geconcentreerd.
De man in de witte overall lijkt het ondertussen goed voor elkaar te hebben. Er werkt en draait - mede dankzij de windkracht - van alles. Vuurtjes branden op verschillende plaatsen. Koffiewater kookt. De drie duistere figuren, twee vrouwen en een man, vallen hem kennelijk niet op of hij wil ze niet zien.
Zij zijn inmiddels klaar met het bevestigen van de touwen. Om beurten lopen ze om de molen heen en rukken om beurten aan een touw waardoor steeds een deel van het onderstel verdwijnt. Langzaam maar zeker verdwijnt het fundament onder de windmolen die ook aan een soort boortoren doet denken. De bijzondere muziek zwelt aan tot een climax. De man in de witte overall gaat onverstoorbaar door met het smeden van de gloeiende ijzeren staven en handhaaft zich op het steeds wankelender wordende platform rond de molen. Uiteindelijk stort zowat de hele molen in.
Wat gebeurt hier? Wat zit er achter dit indrukwekkende visuele schouwspel? Het werk van de man lijkt vernietigd te zijn. Hij blijft echter druk. De kruiwagen wordt gesloopt en verandert met behulp van een houten paal, een paar wielen en een zeil in een soort zeilboot op wielen. De gesmede ijzeren staven spelen hierbij een rol ondermeer als houder van een soort vuurpot achter het zeilvoertuig.
De man neemt plaats in het zojuist geconstrueerde voertuig en zeilt af in het duister. De voorstelling is daarmee ten einde en het publiek applaudiseert enthousiast! Wat is de boodschap? Geef nooit op bij tegenslag? Blijf creatief en inventief bij het verzinnen van oplossingen? Er is altijd een uitweg? Denk nooit dat je er bent? Of... zorg altijd dat je Plan B klaar hebt bij tegenslag? Dit was beeldend objecttheater en ook locatietheater. Dit is wat je van Oerol verwacht! Wat is er mooier dan theater te ervaren in de openlucht bij het ruisen van de zee en de (tegen)wind door je haren?
 

Bericht uit Niemandsland 9

17 06 04 - 09:48

Eva, this is my Life




De tweede voorstelling geïnspireerd door het scheppingsverhaal, oftewel Adam en Eva, die wij zagen deze week. ?Eva, this is my life? is compleet anders van opzet en inhoud dan de versie van Suver Nuver (zie Bericht van Oerol 7). Eva vertelt hoe het voor haar is in de Hof van Eden (het Paradijs). Het bevalt haar wel maar het heeft toch wat beperkingen en het is er een beetje saai. Het ontbreekt haar ogenschijnlijk aan niets behalve dan dat van die ene boom met die appel, waar ze niet aan mag komen van Pappa (God de Vader). Dat frustreert haar enorm. Dat Adam (de tuinier in deze versie) een man is, waarmee je leuke dingen zou kunnen doen, is haar nog niet opgevallen.
Laat haar lievelingsplekje nou net onder die appelboom zijn waarvan ze niet mag eten. Toen ze daar op een dag lag te doezelen viel er een schaduw over haar heen van een man zoals God die waarschijnlijk bedoeld heeft, compleet met wit overhemd en Armani-pak. Of ze al eens buiten gekeken had? Daar had ze nog nooit bij stil gestaan dat er ook nog een ?buiten? zou zijn. Over de muur wel te verstaan.
Eenmaal over de muur kijkend ziet zij de glamourwereld van de Big Apple met vooral veel luxe merken als Versace, Prada en Maserat. De slang in de vorm van deze aantrekkelijke man laat haar alles zien, maar is in werkelijkheid uit op haar onschuld. Waarom speciaal ik vraagt Eva? Alleen jij bent belangrijk zegt de man, want als ik jou eenmaal gehad heb kan ik alle vrouwen krijgen.
Haar avontuur buiten de deur loopt uiteraard niet zo gunstig af. Eenmaal verstoten door Pappa eindigen Eva en Adam in een arbeidershuisje ergens achteraf in de Big Apple en de twee zonen die ze inmiddels hebben (Kaïn en Abel) zorgen ook alleen maar voor problemen en overlast.
Dit alternatieve verhaal wordt in deze kleine intieme set voorgedragen door Daphne de Bruin en Joop van Brakel. Joop zorgt voor de muziek en speelt vervolgens God de Vader, de slang en Adam. Daphne vertelt en acteert vol overtuiging in haar rol als Eva. Het stuk zit vol grappige verwijzingen naar elementen uit de bijbeltekst. Zo komen er o.a. ?slangen?-leren schoenen in voor, 'the Big Apple' en de 'Paradise Inn'.
Nog één keer komt de herinnering terug aan de slangenman en realiseert Eva zich pas echt in details hoe hij haar seksueel verleid heeft: ?He fucked the hell out of me. May I roast in piece?.
We hebben genoten van de tekst en het gepassioneerde spel van Daphne de Bruin. Ook de muziek en visuele effecten waren zeer de moeite waard. We zaten overigens deze keer - voor het eerst bij Oerol - comfortabel op een echte stoel en bovendien nog vooraan in het midden.
 

Bericht uit Niemandsland 8

17 06 04 - 09:31

Betoverend circus




We waren bij de voorstelling van Cirque met de titel 'Smile at the foot of the ladder'. Een fantastische voorstelling van het gezelschap Cirque uit Montreal op basis van het verhaal van Miller over de clown August die wanhopig op zoek is naar zichzelf. Als clown heeft August veel succes maar hij wil meer, hij wil mensen happy maken. Hij maakt een act waarbij hij in de piste zit glimlachend naar de maan waarnaar een ladder reikt.
De voorstelling begint met een koordanseres die een virtuoze act neerzet. Ik had net tegen Hans gezegd dat het hier geen gewoon circus betrof en begon toen te twijfelen aan mijzelf. Was dit nou toch gewoon circus? De volgende act was een vrouw die het verhaal van August begon te vertellen. Mmm, waar gaat dit naar toe? Gaandeweg ontspint zich een wonderbaarlijke mengeling tussen het verhaal van August en de trucs van de artiesten die met hele simpele middelen de bezoekers betoveren. Geweldig is de act waarbij de clown zich schminkt op het podium en de metamorfose zich voor onze ogen voltrekt. De acrobaat speelt de ene keer met een opgerolde loper, de volgende keer met één kegel (op straat zie je artiesten die het niet doen met minder dan vier of vijf), dan weer met een bezem en een jas en wij kijken ademloos.
De koordanseres komt een aantal malen terug met dromerige poëtische interventies in prachtige kostuums die in een voorstelling van hun collega?s ?van de zon? (Cirque du Soleil) niet zouden misstaan. De muzikant speelt een aantal wonderlijke, wellicht zelfgemaakte, instrumenten. Een soort doorontwikkelde zingende zaagmachine en een alternatief drumstel met metalen schalen. Het geluid lijkt wel een beetje op dat van een Indonesisch gamelanorkest.
De clown is mijn favoriet en speelt ook de hoofdrol in de vervlechting met het verhaal van August. Als August er mee ophoudt in het verhaal schminkt zij zich op het toneel af. De slotact is van haar. In een soort bootje aan touwen roeit zij door de lucht totdat ze staand door de nok van het circus cirkelt. De touwen worden korter gemaakt en met haar verdwijnen door een gat in de tent helemaal bovenin eindigt de voorstelling.
De Oerolkrant schrijft: 'een prachtige verbeelding van de zielenroerselen van een circusartiest die zichzelf verliest in de illusies die hij in de piste oproept? en daar kunnen wij het alleen maar mee eens zijn. En beslist geen ?gewone? circusvoorstelling maar iets heel bijzonders!
 

Bericht uit Niemandsland 7

16 06 04 - 13:00

Suver Nuver: Au Bain Marie




Dat je ook wel eens rommel kunt zien op Oerol bewijst Suver Nuver. Dit trio, met daar achter de gerenomeerde Gerardjan Rijnders, die samen toch een zekere naam hebben opgebouwd, komen met een parodie op het Adam-en-Eva-verhaal. Volgens de Oerolgids gaat het hier om een strijd om liefde binnen een liefdestrio. Daar is totaal niets van terug te vinden. In een interview met Rijnders in de Niemandskrant zou het om verloren onschuld gaan. Daar is nog iets bij voor te stellen. Het decor en de props zijn goedkoop en lijken snel bijeen geschraapt te zijn. Zo blijkt een stofzuigerslang die gebruikt wordt nog op het laatste moment ?geregeld? te zijn.
Dette Glashouder verschijnt als een variant op Adam als eerste op het podium. dat uit een verlichte kas midden in het donkere Formerummerbos bestaat. Ze draagt slechts een paar laarzen en een truitje. Daaronder bungelt een zeer realistisch ogend piemeltje en toebehoren. Wat de onschuld betreft zet zij deze goed neer. Goed gevonden maar niet echt goed uitgewerkt is het wisselen van de seksen. De beide heren Peer van den Berg en Henk Zwart spelen de vrouwelijke rol van Eva I (de onschuld) en Eva II (de verleiding).
De spaarzame tekst is in het Frans. Adam is verwonderd dat er van veel voorwerpen twee zijn en dat er mannelijke en vrouwelijke varianten zijn. Toen Adam na het geluid van een koe gehoord te hebben ?la vache? zei, was het te voorspellen dat ?la vache qui rit? zou volgen. Zo volgen er nog wat goedkope en voor de hand liggende grappen.
De bekende appel mocht niet aangeraakt worden, laat staan geplukt. De onschuldige Adam wordt vervolgens verkracht door Eva II die klandestien de appel toch heeft gepakt. De slang in de vorm van een grote flexibele luchtkoker met daarin één van de dames (heren) is op zich een goede vondst ook visueel. Er speelt zich vervolgens een onduidelijk gebeuren af rond de slang waarin iedereen een keer verdwijnt. Adam verliest in dit proces zijn onschuld en is vervolgens nog alleen maar gericht op zijn inmiddels voortdurend stijve wederom realistisch ogende dildo. en probeert alles uit wat maar een opening heeft tot zelfs een volgelhuisje.
Eva I is inmiddels zwanger hetgeen uitgebeeld wordt door een voorgebonden opgevulde bloemetjestas. Een huilbaby is al snel het resultaat. Het door merg en been gaande huilgeluid blijkt alleen te stoppen te zijn door orale hulpstukken waaronder de dildo en de voorgebonden nepborsten van Eva I. Hoewel het merendeel van het publiek regelmatig wist te lachen om de banale grappen, bleef ik achter met het gevoel dat ik naar een stuk heb zitten kijken dat een paar dronken vrienden die avond tevoren in elkaar hadden geknutseld.
 

Bericht uit Niemandsland 6

16 06 04 - 12:45

Opstopping op het kruispunt




Terugfietsend van de voorstelling Suver Nuver moesten we stoppen voor wat een file van fietsen leek te zijn. Het bleek een concert van De Bakfietsband die een plaatsje had gekozen midden op een kruispunt. Een swingend jazzy nummer was te horen van de vierpersoonsformatie met een ?op maat gezaagde? piano, vereenvoudigd drumstel, trompet en saxofoon, en dat alles op en naast een bakfiets. Het volgende nummer was weer heel anders: een theatraal voorgedragen verhaal dat muzikaal werd begeleid.
Zoals overal waar iets te doen is op Oerol groeide de kring met toeschouwers snel en het was voor de auto?s die langs het kruispunt moesten een hachelijke onderneming om niemand omver te rijden. De Bakfietsband trok zich van de verkeerschaos niks aan en speelde ijzerenheinig door alsof er niks aan de hand was. Erg leuk en zeker goed voor een aantal Oero?s (speciale valuta gedurende Oerol) in de vioolkist.
 

Bericht uit Niemandsland 5

15 06 04 - 13:00

Overwintering op de Elvis Plak



Foto copyright Miwian/H

De Elvis Plak is de aansprekende naam van de theaterlokatie waar we Het Behouden Huysch van Toneelgroep Oostpool gaan zien. Een grote tent in een weiland onder aan de duinenrij bij het Heartbreak Hotel. Als het ?hek? open gaat krijgen we instructie om in een halve cirkel om de tafel heen te gaan staan die voor de tent buiten staat. Een ijzingwekkend gebrul klinkt uit de tent. Vijf mannen springen naar buiten en één voor één op de tafel waar zij ons uitleggen dat zij respectievelijk hun been, hun oren, hun ogen en hun tong verloren tijdens de barre overwintering op Nova Zembla. En dan worden we uitgenodigd in de tent om te zien hoe dat allemaal zo gekomen is.
We zien het zelfgebouwde Behouden Huysch waarin de Terschellinger zeevaarder Willem Barentz en zijn mannen overwinteren op Nova Zembla. Het schip is vastgevroren, de wind ijzig guur en buiten liggen de hongerige ijsberen op de loer. We zijn er getuige van hoe één voor één de mannen de pineut zijn om buiten te gaan kijken op de ijsschots of de dooi al inzet. Alle uitstapjes naar buiten van de mannen hebben fatale gevolgen dank zij de ijsberen ? van wie we af en toe een glimpje opvangen en het bloedstollend gebrul horen ? en de vrieskou die oren en ogen doet afsterven. Ondertussen wordt ons duidelijk dat zich aan boord een vrouw bevindt, de verloofde van één van de mannen die zich, als ketelbinkie Vink vermomd, bij de bemanning heeft gevoegd. Als het gesprek komt op hoeveel de mannen hun vrouw missen houdt Vink het niet langer en verraadt zij zich aan haar verloofde. Net op het moment dat kapitein Barentz het dissidente stel de deur uit wil zetten als voer voor de ijsberen zien we de zonnestralen door de deur naar binnen schijnen. Het dooit!!! Eind goed al goed bij deze geschiedkundig volstrekt onverantwoorde interpretatie van de gebeurtenissen uit 1596. De voorstelling was niet alleen professioneel en voorzien van fantastische muziek en lichteffecten maar ook nog eens vol vaart en originele grappen en woordspelingen. Wat eerst een slappe - zogenaamd dolkomische - klucht leek te gaan worden bleek een intelligent en snedige parodie op een echt oud-hollandsch drama waar we echt van hebben genoten.
 

Bericht uit Niemandsland 4

14 06 04 - 14:14

Straattheater




Eén van de leukste dingen van Oerol vind ik altijd het straattheater dat je overal op het eiland kunt tegenkomen. Dat begint met artiesten die bij de bootterminal het wachtend publiek vermaken. In Paradiso bij het Oerolvoorproefje (zie archief) maakten we al kennis met de Drie Naakte Mannen en met het Mobiele Naaiatelier. In Midsland is iedere dag de hele middag straattheater te zien. We zagen een man die op hilarische wijze de klassieke draaiende-schoteltjes-op-stokact deed, een vrouw die zes mannen zich liet uitkleden en als chippendales liet participeren in een act. Er was een vrouw met een massa zilveren hoepels en een koordanser die begeleid werd door een vrouw met een trekzak. Het publiek verzamelt zich steeds in een grote cirkel om de artiesten heen en daarna gaat de pet rond waarin royaal wordt gedoneerd door het enthousiaste Oerolpubliek. Het geheel wordt in Midsland gadegeslagen door de 25 poppen die kusntenaar Remi Polack in een zwevende voorstelling in de lucht boven de hoofdstraat en bij de kerk van Midsland hing.
 

Bericht uit Niemandsland 3

14 06 04 - 14:00

Vrouwen in Bad van Hans Hof Ensemble gaat volgens de tekst in de Oerolgids over de wonderlijke symbiose die vrouwen hebben met hun badkamer. De wereld kan stil komen te staan zodra vrouwen zich daarin terugtrekken. De set is een podium in de buitenlucht met daarop vier badkuipen gedecoreerd met typische badkameraccessoires, badlakens en doeken die te drogen hangen. Er mocht niet gefotografeerd worden, maar we hebben toch een foto van de set kunnen bemachtigen.





We hebben verder geen idee wat ons te wachten staat. Het wordt al meteen duidelijk dat beweging en dans de hoofdingrediënten zijn van de performance. Het optreden begint mysterieus en zit vol symboliek. Klassieke muziek en de stem van Maria Callas, afgewisseld met Oosters klinkende fragmenten met een zware beat, dragen bij aan het vervreemdende effect. Zo blijkt er in een van de badkuipen al een lichaam van een vrouw aanwezig te zijn, met hoofd en al gewikkeld in een satijnen doek, druipend en al alsof het een lichaam betreft dat al een tijd onder water lag. Met dit object wordt de gehele voorstelling gesold en de vrouwen dumpen dit lijf steeds bij een ander alsof het om een deel van zichzelf gaat waarmee ze even niet geconfronteerd willen worden.

De choreografie is van Maria Boll en de danseressen gaan met veel dynamiek goed tekeer op het inmiddels spekgladde druipende podium en in en en over de randen van de badkuipen. Er komt zo nu en dan wat tekst voor in het stuk, in het Italiaans, Spaans, Engels en ook in het Nederlands. Soms wordt er ook iets gezongen. Soms is het overduidelijk wat vrouwen zoal bezig houdt als ze zich in de badkamer teruggetrokken hebben, soms is de symboliek niet helemaal te doorgronden. Wat dan in ieder geval overblijft is een fascinerend boeiend visueel schouwspel dat op een fenomenale wijze wordt ondersteund door de muziekfragmenten (Wieb Gotink) en belichting (André Pronk).

Terwijl het publiek in de kilte van de avond met een extra trui, plaid of jas dit schouwspel gade slaat, staan de danseressen veelal naakt maar in ieder geval nat en druipend van het water op het podium. Op geen enkele manier is te zien dat ze daar last van hebben. Het publiek was na afloop laaiend enthousiast en de danseressen namen de ovatie van hun eerste optreden op Oerol dankbaar en stralend in ontvangst. Gedurende de hele week zal deze voorstelling s' avonds te zien zijn op Oerol.
 

Bericht uit Niemandsland 2

14 06 04 - 13:34

Een droom die uitkwam..




Hans vertelt altijd dat hij een droom had als jongentje.... muzikant worden. Hij is namelijk helemaal gek van muziek maar het talent om dat zelf te produceren was hem niet in de genen meegegeven. Maar gisteren, op Oerol in het Hoornse Bos is Hans definitief doorgebroken als muzikant. We deden de beeldende kunstroute die samengesteld is door een groep Friese kunstenaars die zich lieten inspireren door het thema ?grensgeschil?. Het meest indrukwekkend vonden wij een gigantisch web van draden die met behulp van doorboorde aardappels tussen de bomen gespannen was (van Chiel Kuijl), het Fuort-sjen-fuort waar de bomen je in de gaten houden (van Gerrit Terpstra) en de vijf deuren die ieder met een andere doorkijk geopend staan naar het landschap (van Lia Versteege). Foto?s die we maakten van die kunstwerken volgen later. Maar goed, terug naar Hans? debuut. Terwijl we aan het kijken waren naar een kunstwerk dat bestond uit silhouetten uit de tijd van Napoleon in het bos, startte er een voorstelling midden in dit kunstwerk van twee artiesten. Zij vroegen de hulp uit het publiek van twee mensen: een man en een maagd. Zonder aarzelen liep de man op Hans af en nam hem mee naar het ?toneel?. Zijn rol was de doedelzak te bespelen. De man vertelde hem kort hoe het moest en Hans blies er op los. De maagd werd gekozen uit het publiek en het kon beginnen. Hans moest op zijn doedelzak de performance openen. Alsof hij nooit anders gedaan had nam hij de zak onder zijn arm en begon te blazen. Een heel bijzonder geluid schalde door het bos tot groot plezier van de toeschouwers. Nadat de act was beëindigd namen Hans en ?de maagd? de hulde van het publiek als echte professionals in ontvangst. Zo zie je maar weer, geef nooit je droom op. Er kan altijd een moment komen dat je onverwachts kunt doorbreken zoals Hans gisteren deed in het Hoornse Bos.
 

Bericht uit Niemandsland 1

13 06 04 - 10:22

Ja we zijn op Oerol en we zouden daar regelmatig wat van laten horen. Oerol moet je meegemaakt, ervaren hebben, om te weten wat dat omvat. Het eiland Terschelling dat 4.500 eilanders telt, krijgt plotseling circa 50.000 Oerolgangers erbij. Het festival telt ongeveer 50 betaalde acts en een groot aantal straattheater-acts, die eenmalig of meerdere malen per week een voorstelling geven. De voorstellingen zijn over plus minus 40 locaties over het gehele eiland verdeeld. Om te weten hoe je aan kaartjes kunt komen moet je minimaal een halve ingewijde zijn. De centrale locatie voor kaartverkoop bevindt zich op het midden van het eiland en heeft de kenmerkende naam De Westerkeyn, een locatie op een weiland tussen de bossen. Een soort nederzetting met allerkei kramen, een podium en terrassen, waaronder een fonteintent, bekend bij Paradebezoekers. Bij binnenkomst krijg je 'familiekaarten' met een voor- of achternaam er op die er voor zorgen dat niet iedereen tegelijk bij de kassaâ??s verschijnt maar de belangstellenden per familie aan het kaartloket terecht komen. Je kunt er Euroâ??s wisselen voor Oeroâ??s en een 11-ritten plaskaart (plaspartout) kopen, erg in trek bij de dames. De voorstellingen staan op een groot bord dat regelmatig bijgewerkt wordt door iemand die daar een ladder bij nodig heeft. Als hij een vermelding 'maxâ?? erbij plaatst weet je dat het maximale aantal kaartjes in de â??voorverkoopâ?? zijn verkocht. De resterende 30% kaartjes kunnen alleen op de dag zelf nog gekocht worden. Daarvoor ga je weer in de rij staan. Dat is ook iets waar je aan moet wennen want voor alles sta je in de rij. Bij de boot, bij de fietsenverhuur, bij het pinnen, bij één van de spaarzame supermarkten.





Een fiets is onmisbaar het grootste deel van de bezoekers verplaatst zich op deze manier. Wij hadden vooraf fietsen gereserveerd, maar onze vrienden kregen na lang wachten ATB crossfietsen toebedeeld. Alle ander fietsen waren al weg. Aan restaurantjes is er geen gebrek op Terschelling, en gelukkig was er naast Hessel, waar de keuken al dicht was een Tapas restaurantje. In tegenstelling tot vorig jaar hebben we voor de meeste voorstellingen kaartjes kunnen bemachtigen. De eerste voorstelling â??Vrouwen in badâ?? die we gisterenavond op een podium buiten zagen, was zeer zeer bijzonder. Daarover later meer.