Bericht uit Niemandsland 10
18 06 04 - 22:05
Theatergroep Tuig: Tegenwind
Locatie: ergens op een verlaten strand bij Kaap Hoorn. De duisternis valt in. Rond een object dat op een Spaanse windmolen lijkt is in een halve cirkel een touw gespannen. Dat is ?de zaal?. Ditmaal geen stoelen, bankjes, planken of kussentjes. Onze plaatsen zijn in het losse zand op het strand. De voorstellingen op Oerol beginnen stipt op tijd. Geen oeverloos gewacht na de aangekondigde aanvangstijd. De ?zaal? is inmiddels vol.
De wieken van de molen worden beschenen door een geheimzinnig licht. Mechanische muziek klinkt op de achtergrond. Vanachter de molen komt een man in een witte overall aanlopen met een kruiwagen vol hout. Hij bestijgt het ijzeren geraamte alsof het zijn dagelijkse werk is. Hij trekt aan wat zware kettingen waardoor de stand van de molen draait en wind vangt. Indrukwekkend! Hij heeft het druk en werkt geconcentreerd aan het maken van vuur en het smeden van ijzeren stangen. Waar gaat dit naar toe? Welke symboliek zit er achter zijn handelingen? ?IJzers in het vuur hebben?? Het ijzer smeden als het heet is? Hij heeft het er maar druk mee.
Dan verschijnen er plotseling drie gedaanten gekleed in donkerbruine gewaden en behangen met touwen. Is dat het tuig? Letterlijk én figuurlijk? Zij hebben kennelijk los van de man in de witte overall hun eigen programma. Ze zijn druk met het bevestigen van al hun touwen aan het onderstel van de molen. Dat gaat heel systematisch en geconcentreerd.
De man in de witte overall lijkt het ondertussen goed voor elkaar te hebben. Er werkt en draait - mede dankzij de windkracht - van alles. Vuurtjes branden op verschillende plaatsen. Koffiewater kookt. De drie duistere figuren, twee vrouwen en een man, vallen hem kennelijk niet op of hij wil ze niet zien.
Zij zijn inmiddels klaar met het bevestigen van de touwen. Om beurten lopen ze om de molen heen en rukken om beurten aan een touw waardoor steeds een deel van het onderstel verdwijnt. Langzaam maar zeker verdwijnt het fundament onder de windmolen die ook aan een soort boortoren doet denken. De bijzondere muziek zwelt aan tot een climax. De man in de witte overall gaat onverstoorbaar door met het smeden van de gloeiende ijzeren staven en handhaaft zich op het steeds wankelender wordende platform rond de molen. Uiteindelijk stort zowat de hele molen in.
Wat gebeurt hier? Wat zit er achter dit indrukwekkende visuele schouwspel? Het werk van de man lijkt vernietigd te zijn. Hij blijft echter druk. De kruiwagen wordt gesloopt en verandert met behulp van een houten paal, een paar wielen en een zeil in een soort zeilboot op wielen. De gesmede ijzeren staven spelen hierbij een rol ondermeer als houder van een soort vuurpot achter het zeilvoertuig.
De man neemt plaats in het zojuist geconstrueerde voertuig en zeilt af in het duister. De voorstelling is daarmee ten einde en het publiek applaudiseert enthousiast! Wat is de boodschap? Geef nooit op bij tegenslag? Blijf creatief en inventief bij het verzinnen van oplossingen? Er is altijd een uitweg? Denk nooit dat je er bent? Of... zorg altijd dat je Plan B klaar hebt bij tegenslag? Dit was beeldend objecttheater en ook locatietheater. Dit is wat je van Oerol verwacht! Wat is er mooier dan theater te ervaren in de openlucht bij het ruisen van de zee en de (tegen)wind door je haren?
twee reacties
Dit was een van de voorstellingen waar ik ook zo benieuwd naar was. Leuk om nu je verslag te lezen Hans
brigitte (E-mail ) (URL) - 19-06-’04 11:16