onderwerp: Muziek

24 10 04 - 15:34

FLORiS III

(thumbnail)

We zagen FLORiS gisteren voor de derde keer. Ze speelden wederom in het Beauforthuis waar we hen de eerste keer ook zagen, en waar ze in de intieme sfeer goed tot hun recht komen. Dit in tegenstelling tot de Uitmarkt (zie foto), waar we ze de laatste keer zagen. Ze zaten toen of niet goed in hun vel of gingen verloren in het massale gebeuren daar. Het podium waar ze stonden droeg ook niet echt bij tot een goede sfeer.

We wilden ze dit keer weer graag zien om werk van hun tweede CD te horen die in mei van dit jaar uitkwam. Het vreemde en ook wel een beetje teleurstellende was dat het werk van die CD nauwelijks aan bod kwam. In de relatief korte sessie werd veel bekend en oud werk gespeeld van het eerste album. Leuk daaraan is dat het ondertussen bekend in de oren klinkt maar we waren een beetje gekomen om, net als de eerste keer, verrast te worden en dat had wel meer gemogen. Verder was het een prima concert. Zangeres Dedre (vorige keer noemde ik haar per abuis Carmen), die we ook een aantal keren in het achtergrondkoortje van Rose aantroffen, was weer goed in vorm. Ze heeft een stem die uitstekend past bij de heerlijke jazzy muziek en de ingeweven geluidsflarden, effecten en samples die oprichter Floris Klinkert met behulp van o.a. zijn Apple iBook weet te produceren. Ook de nummers waar Floris en Dedre samen zingen springen er uit. De instrumentale nummers hadden wat Mieke betreft wel achterwege mogen blijven maar ik blijf ze daarentegen erg leuk en spannend vinden.

Het was een kroeg/loungeconcert en relaxt hebben we het eerste deel van het concert beluisterd. De oproep van zangeres Dedre om de dansvloer op te gaan bleef niet onbeantwoord. Ons zicht werd een stuk minder. Niet erg trouwens omdat het dansen ook wel weer veel bijdroeg aan de sfeer. Al met al een ontzettende leuke band om live te gaan zien maar zoek dan wel een niet te groot podium op. Wij hebben de indruk dat ze op een klein podium en in een intieme sfeer op hun best zijn. Wie de tweede CD "Drunk on Life" wil beluisteren kan dat gelukkig hier wel doen. (klik fotostrip voor vergroting)

In dit logje: 387 woorden.

onderwerp: Muziek

10 10 04 - 10:27

Nighthawks At The Diner

klik foto voor vergroting
We kwamen er op via Tom Waits. Teleurgesteld over de hoge prijzen van de toegangskaartjes en het gegeven dat zijn optreden snel uitverkocht was, viel het oog van Mieke op de band Nighthawks At The Diner die gisterenavond optraden in het Beauforthuis te Zeist. De band, genoemd naar de derde CD (LP) van Waits, zou sterk door hem beinvloed zijn maar daarnaast geheel authentiek een eigen koers varen. Dat klopte volledig! Op slechts een cover na speelden ze uitsluitend eigen werk. Het Beauforthuis was weer als vanouds als een soort huiskamer ingericht met door de zaal verspreid diverse bankjes, bankstellen en tafels met stoelen. Op het kleine podium de bekende Steinwayvleugel. Directeur Lidwien Vork gaf in een inleidend praatje aan hoe zorgvuldig ze te werk gaan bij het selecteren van bands. Het moet gelijk klikken. Nou dat deed het! Zanger/pianist Rood wist met zijn sappige dialect een ontspannen sfeertje te creeren en samen met zijn band respect, enthousiasme en bewondering te oogsten. De hese rokerige stem van Rood had wel iets weg van Waits, evenals het karakter van zijn eigen teksten. Ook de muziek had duidelijke stijlinvloeden van Waits. Geen enkel moment heb ik echter het gevoel gehad naar een kopie van iets te zitten kijken en luisteren. Het was eerder zo dat ik dacht: "dit zou Waits ook zo gedaan kunnen hebben". De muzikanten spelen al geruime tijd samen. Dat was goed te merken door hoe alles, met inbegrip van kleine improvisaties, in elkaar greep. Met snelle vluchtige blikken van verstandhouding communiceerden en musiceerden ze met elkaar. Evenals bij Waits kwamen er alle mogelijke muziekinvloeden en tempowisselingen voorbij. Zie bijvoorbeeld een filmpje door Mieke van een jazzy stukje tango. Gitarist Frank de Kleer was van alle markten thuis. Jammer dat zijn geluid zo nu en dan lelijk vervormde. Het totale geluid was volgens Rood nog nooit zo goed geweest. Vaak ging het er zo subtiel aan toe dat je alleen de lucht door de sax hoorde. De zaal was dan muisstil. Iedere afzonderlijke muzikant speelde overigens meesterlijk! Het was echt genieten op ons bankje vooraan bij het podium! Als fotograaf ging mijn aandacht steeds richting saxofonist/clarinetist Toon Meijer. Rood zelf zat half verscholen achter de vleugel, evenals bassist Bob Wisselink. Drummer Thijs Verwer kwam in de pauze nog een praatje maken en met hem wisselden we emailadressen uit over het toesturen van foto's (klik voor vergroting).

In dit logje: 412 woorden.