onderwerp: Muziek

29 03 05 - 14:28

Borstlap en Rombley

Voor de derde keer in korte tijd in het Beauforthuis zagen we Michiel Borstlap. Eerst solo, toen met zijn trio en nu met Edsilia Rombley. Wie denkt dat Michiel enkel jazz speelt heeft het mis. Hij is echt van alle markten thuis. Zo speelt hij o.a. ook rock met Bill Brufford. De combinatie met Edsilia is een gouden greep. Edsilia zat ooit in de finale van de SoundmixShow en werd in 2002 uitgezonden naar het Eurovisie Songfestival. Dat nivo is zij in ruime mate ontstegen en het werd afgelopen avond duidelijk waarom Michiel haar zijn favoriete zangeres noemt want ze heeft een prachtige volwassen soulfulle stem. En een overtuigende innemende buhnepersoonlijkheid. Heel relaxed komen fantastische balads, up-tempo nummers en soulnummers voorbij. Edsilia speelt met de bandleden en het publiek. Ze plaagt, verleidt, maakt grapjes en vertelt leuke verhaaltjes tussendoor. Dat gaat nergens ten koste van de kwaliteit. De band bestaat verder uit Michiel Borstlap (piano), Jesse van Ruller (gitaar), Stefan Lievestro (bas) en Pascal Vermeer (drums). En zo beschikt een relatief onbekende zangeres zomaar over de creme de la creme van de muzikanten die Nederlandse rijk is. Jesse van Ruler behoort met Jan Akkerman tot de beste gitaristen van Hollandse bodem en we zagen hem al regelmatig anderen begeleiden waaronder Fleurine. Het pianospel van Borstlap is ronduit fenomenaal, hij kan een piano zo laten swingen dat hij bijna loskomt van het podium. De zaal van het Beauforthuis was mudje-vol en het publiek genoot zichtbaar en hoorbaar (klik fotostrip voor vergroting).

foto's: Hans Speekenbrink

In dit logje: 262 woorden.

onderwerp: Muziek

26 03 05 - 11:25

Land of Airplanes wint 'Uur U'

klik foto voor vergroting
Afgelopen donderdag vond in de Utrechtse rock tempel Tivoli de finale plaats van 'Het uur U'.

Het Uur U bestaat 5 jaar en is een initiatief van locale Utrechtse ondernemers, die een pop-prijs uit de grond wilde stampen. Het evenement heeft inmiddels landelijke bekendheid gekregen en er was ook aardig wat pers aanwezig. Donderdag was het de finale. Daaraan gingen 5 voorrondes en twee halve finales vooraf, die ik verder gemist heb. Uit de meer dan vijftig inschrijvingen bleven er vijf acts over. In volgorde van opkomst: Garcia, Circle J, Land of Airplanes, TreaT en Sunset Vertigo. Garcia die spierballen rock maakt kon me niet echt boeien. Circle J was interessanter met haar prettig gestoorde country-punk. Het winnende trio Land of Airplanes zorgden voor een interessant schouwspel door hun lange wapperende haren en jaren 70 poses (klik twee linkse foto's). TreaT was saaie rap van twee mannen waarvan een het zo warm had dat hij in zijn interlokje stond en de ander hield gewoon zijn winterjas met bontkraag aan. De enige groep die mij echt kon boeien was ook tevens de laatste act en won de publieksprijs: Sunset Vertigo met haar alternatieve, melodieuze rock afgewisseld met stevige stukken. (klik twee rechtse foto's) Circle J gaat door naar het Bevrijdingsfestival.

Er waren ook nog prijzen voor de fotografen en recensenten. Wat de avond vooral geslaagd maakte was dat je in rap tempo vijf bands voorbij zag komen die ieder ongeveer vijf nummers speelden. Een prima manier om kennis te maken met nieuw talent waarvan er enkelen later vast nog eens voorbij zullen komen.

foto's: Hans Speekenbrink

In dit logje: 276 woorden.