onderwerp: Muziek

30 04 05 - 23:32

Voorlopig nog geen Royaal Gebaar

klik foto voor vergroting
De verjaardag van de koningin is voorbij. Het Royale Gebaar is uitgebleven. Hare Majesteit had vandaag iets anders aan haar hoofd. Ondanks de vele handtekeningen en inzet van vele artiesten onder wie Freek de Jonge, Ernst Jansz, George Kooijmans, Thé Lau, Huub van der Lubbe, Frederique Spigt, Henk Hofstede en Robert jan Stips, die vorige week dinsdag op het Plein te Den Haag optraden, heeft de politiek de actie voortijdig getorpedeerd. De motie van Klaas de Vries heeft het in de Tweede Kamer niet gehaald. Initiatiefneemster, schrijfster en kunstenares Marion Bloem (rechts onder op de fotocollage) gaf zojuist op TV te kennen door te willen gaan. Het is een humanitaire actie zo zei zij, geen politieke. De handtekeningen en brief zijn door het actiecommitee nog niet officieel aangeboden. Beatrix heeft dus nog steeds een kans haar hart te laten spreken, zodat vluchtelingen die jaren geleden naar Nederland kwamen en lang en breed ingeburgerd zijn niet uitgewezen hoeven te worden. We zijn benieuwd hoe dit afloopt.
Foto's: Hans Speekenbrink

In dit logje: 182 woorden.

onderwerp: Muziek

19 04 05 - 16:18

Fernando Lameirinhas viert feest in Carré

klik foto voor vergroting

Wat doe je als je 40 jaar in het vak zit? "Je geeft gewoon een feestje", moet Portugese Nederlander Fernando Lameirinhas gedacht hebben. Hij schakelde voor de productie de Cultuurfabriek in die er om bekend staan dat geen evenement te gek of te groot is. Zij konden rekenen op de belangeloze medewerking van artiesten die Lameirinhas een warm hart toedragen. Zo waren daar Raymond van het Groenewoud, Paul de Leeuw, Bløf, Frank Boeijen, Trijntje Oosterhuis, Lilian Vieira en diverse andere internationale vrienden en gasten. Fernando, ook wel de Nederlandse koning van de Fado genoemd, is na veel omzwervingen uiteindelijk in Nederland blijven hangen. Zijn ouders waren om politieke redenen uitgeweken naar België en samen met zijn sympathieke broer Antonio richtte hij het bandje Jess & James op dat al gelijk een nummer één scoorde. Fernando kon het succes niet aan en belandde als een soort dubbelganger van Frank Zappa in London waar hij leefde als straatmuzikant en aan de drugs raakte. Voor velen is zoiets einde verhaal, maar Fernando vond in die donkere periode zichzelf en besloot voortaan alleen nog in het Portugees te zingen. Een eenmalig concert in Amsterdam deed hem besluiten om hier te blijven. Zijn nieuwe band Sail-Joia had al snel succes met het hitje Amsterdão. Opnieuw was hij (weer) niet bestand tegen het succes. Hij experimenteerde wat in de jazz-rock om uiteindelijk alleen nog de akoestische gitaar ter hand te nemen. Duetten met bekende Nederlandse acts als Bløf en Paul de Leeuw, hielpen hem door te breken en bekendheid te krijgen bij een groter publiek.

Fernando wordt op handen gedragen door Nederlandse artiesten. Zij bewonderen niet alleen zijn vakmanschap en oprechtheid, maar vallen ook voor zijn charme en zijn warme persoonlijkheid. Paskal Jakobsen van Bløf noemde hem gisteren de liefste man die hij kent. Uiteraard ging dat ook op voor het volgepakte Theater Carré. Gasten die tot zijn vriendenkring behoren en mensen die er wat voor over hebben om bij zijn jubileum aanwezig te zijn. Fernando speelt het liefst voor kleine zaaltjes en hij moest duidelijk even wennen aan het front van mensen, van eerste rij tot en met de nok en was er even door geemotioneerd. "Even aankomen" zei hij. Zijn vrouw en moeder zaten ook in de zaal en daar was hij duidelijk trots op. Het repertoir is mede gezien de vele buitenlandse gasten zeer uiteenlopend. Opvallend is hoe Fernando wonderwel harmonieert met al zijn opgetrommelde vrienden. Hoogtepunt van de avond was de ontroerende song 'Abraca-me - Omhels me' met Bløf waar ook ons vorige Dichters op Dinsdag-logje (hieronder) aan gewijd is. Een videofragment van dit nummer opgenomen in Paradiso is hier op zijn site te bekijken en te beluisteren.

Het mooie van Fernando is dat hij zacht is, maar toch volop kracht en warmte uitstraalt, zowel in the lead als wanneer hij volgt alsmede in zijn gitaarspel. Die samenzang van hem is schitterend om te volgen, zijn stem danst gewoon rond de andere stem(men) heen. Voor de pauze elf nummers en na de pauze tien. Ik kijk nu al uit naar de DVD die die avond ook opgenomen werd. De kleine camera's stonden vrijwel onzichtbaar opgesteld en werden op afstand bediend. 'Amsterdao mi corazon' is voortaan voor de gelukkigen die er bij waren ook 'Fernando mi corazon'.

Zijn uitstekende band bestaat uit: Broer Antonio Lameirinhas (Portugal)- basgitaar en zang, Liber Torriente (Cuba)- drums en Percussie, Juan Pablo Dobal (Argentinië)- piano en zang, Jasper Blom - saxofoon. Met gastmusici Leonardo Amuedo (Uruguay), Wout Pennings en het Ragazze kwartet: Rosa Arnold, Jolanda Streefkerk, Annemijn Bergkotte, Geneviève Verhage m.m.v. Juke van Beuningen en Arjen Leendertz. Er zijn nog optredens gepland in Amsterdam (Meervaart) en Delft (de Veste).

Foto's: Hans Speekenbrink

In dit logje: 639 woorden.

onderwerp: Theater

15 04 05 - 12:59

Bert Klunder: Zonder omwegen

klik foto voor vergroting

Bert Klunder herinner ik me voornamelijk nog van het fantastische 'Mannen voor Vrouwen' dat de RVU in 2001 in 12 delen uitzond. Wie dat cabareteske voorlichtingsprogramma destijds gemist heeft kan er hier in RealVideo nog van genieten. Deelnemende cabaretiers waren o.a. Jeroen van Merwijk, Hans Dorrestijn, Joep van Deudekom, Bert Klunder en Beau van Erven Dorens.

Bert sprong er met zijn droge humor voor mij destijds uit als degene waar ik het meeste om moest lachen. Hij wist ook als enige af te geven op vrouwen zonder hen te ontzien maar tevens op een manier die vrouwen leuk vonden. Gisterenavond trad hij met zijn programma 'Zonder omwegen' op in het Beauforthuis. Hoe zou hij zich ontwikkeld hebben? In de aankondiging op de Beauforthuissite stond "Een leeg toneel. Geen piano. Geen kratje bier. Geen massagetafel. Geen spreekgestoelte. Alles kaal tot op het bot." Zo was het ook! Bert kwam op met een klapstoel en een handdoek. Hij liet het voorkomen alsof hij even zijn komende optreden kwam inleiden, maar dat hoorde er uiteraard bij. Zijn optreden lag wel een beetje in het verlengde van zijn optreden in mannen voor Vrouwen, maar nu had hij een karikatuur gemaakt van een klagende pessimistische man die dikke oordelen heeft over vrouwen en homo's en zich slachtoffer voelt van het leven. Dit alles onder het motto: 'Waarom is het? Hoe moet het? en Wat kunnen we er aan doen?' Vrouwen kregen er weer behoorlijk van langs. Ze kunnen niks zijn nergens goed voor. 'Vrouwen zijn net als het leven. Verwacht er niet teveel van' was een van zijn uitspraken. of 'Als een vrouw boos is, ben jij een vuile egoist'. De aanwezige vrouwen genoten ervan! Bert was heel sensitief naar de zaal en reageerde op soms subtiele reacties van het publiek. Als hij teveel in zelfbeklag ging reageerden voornamelijk de vrouwen met 'aah wat zielig...' Een groot deel van het optreden ging over het paradijs en uiteraard over de twijfelachtige rol van Eva daarin. Met veel creativiteit wist hij het thema paradijs in al zijn facetten te belichten. Ik had het idee dat er aardig wat fans in de zaal zaten want er soms al gelachen voordat hij zijn zin beeindigd had. Het is knap hoe Klunder met zo weinig middelen een avond weet te vullen en er toch voor weet te zorgen dat er veel te lachen valt. Wat ik nu nog steeds niet weet is of hij nog andere kanten kan laten zien dan de rol die hem kennelijk op de huid geschreven is namelijk die van de norse man die altijd wel een oordeel klaar heeft.

In dit logje: 448 woorden.

onderwerp: Muziek

11 04 05 - 09:39

Altsaxofonist David Binney in Nederland

klik foto voor vergroting

David Binney is een jonge avontuurlijke Amerikaanse altsaxofonist en componist. Geboren in Miami Florida belandde hij via California op 19-jarige leeftijd in Jazz-stad New York. Jazz heeft hij met de paplepel ingegoten gekregen want zijn ouders waren grote jazzfans. Het is duidelijk te horen dat John Coltrane op de playlist van zijn ouders stond en volgens zijn bio was ook Jimmy Hendrix een voorbeeld. Hij studeerde in New York bij Phil Woods, Dave Liebman en George Coleman. Hij speelde niet alleen bij de orkesten van Gill Evans en Maria Schneider maar ook bij Aretha Franklin, Jamiroquai en Maceo Parker.

David is erg serieus en toegewijd als het om zijn spel gaat. Ik zag hem gisteren in Het Beauforthuis met zijn band bestaande uit Dan Weiss (drums), Thomas Morgan (bass) en nieuwe pianist Craig Taborn. De set begon met de compositie 'Plan' van de nieuwe CD 'Bastion of Sanity' op het Criss Cross label. Geen opwindende binnenkomer om het ijs te breken maar een zachte ingetogen bijna meditatieve compositie.

David is er niet op uit om gemakkelijk te scoren met zijn sax. De - over het algemeen - eigen composities zijn afgewogen pareltjes waarbij niet alleen de sax steeds aan bod is. Tijdens die soms lange stukken staat hij of met zijn ogen dicht te luisteren of zit daarbij op zijn hurken. Zijn composities zijn origineel, avontuurlijk en puur. Mooie melodische en ook harmonische fragmenten worden afgewisseld met explosies van energie.

Zijn techniek is fenomenaal. Gitarist Jesse van Ruller riep enthousiast: 'In zijn handen kent de sax eigenlijk geen grenzen meer', en zo was het gisteren ook. Kennelijk heeft hij dezelfde drang tot vernieuwing die Coltrane had want hij is inmiddels een voorbeeld voor een nieuwe alternatieve jazzscene. Zijn begeleiders zijn ook fenomenaal. Thomas Morgan op bass die slechts een jaar of 22 is (en er uit ziet als 18) speelt de sterren van de hemel. Dan Weiss is een geroutineerde drummer die met het grootste gemak zit te spelen maar ook allerlei subtiele geluidjes uit zijn bekkens haalt. Het pianospel van Craig Taborn wijkt af van wat ik ooit eerder gehoord heb. Chris Potter die op de laatste CD tenorsax speelt was er dit keer niet bij

In de pauze vroeg ik David of hij ook aanwezig zal zijn bij het North Sea Jazz festival. Daar kreeg ik niet echt een duidelijk antwoord op maar misschien mag daar (van Mojo of de NSJ organisatie) nog niks over gezegd worden. Hij speelt vanavond in Rotterdam en ook nog in het Bimhuis in Amsterdam. Bezoek zijn site voor de speellijst en om zijn muziek te beluisteren of te downloaden.

Foto's: Hans Speekenbrink

In dit logje: 452 woorden.