onderwerp: Theater
28 01 05 - 00:09
Lachen met Najib Amhali
Najib Amhali laat zien dat het ook anders kan in zijn programma 'Most Wanted'. Anders in de zin van geen kloof tussen Marokkanen en Nederlanders en ook anders, wat het grappen maken op een podium betreft. Een combinatie tussen een cabaretier en stand-up comedian. We waren uitgenodigd door een vriendin in Apeldoorn. Tijdens een etentje vooraf bij een sjieke chinees tegenover het theatercomplex Orfeus, kwam Najib met een gezelschap binnen. We kenden hem natuurlijk als de agent Sam uit Shouf Shouf Habibi en van zijn show op TV. Toch een gek idee dat je bedenkt dat je liever bij Najib Amhali in de zaal zit dan bij 'meneer Buckler' (voor intimi: Youp).
Zijn optreden begon al goed door de opmerking dat vijftig procent van zijn opbrengst naar de advocaat van Mohammed B zou gaan. Dan moet je wel lef hebben. Zo!, zei hij brutaal: 'de toon is gezet'. Eigenlijk kunnen cabaretiers alles zeggen want je weet toch nooit in hoeverre het serieus is. En een beetje shockeren hoort er ook bij. Zijn begin was sterk. Een rood draadje was zijn bezoek aan zijn oma in Marokko, die maar niet begrijpt dat alles in dat verre Nederland zo anders is. In een duizelingwekkend tempo rollen de grappen de zaal in. Hij neemt net zo gemakkelijk de Nederlanders op een confronterende manier op de hak als de Marokkanen zelf. De rode draad was al spoedig zoek, maar het maakte niet uit dat het alle kanten op ging. Sommige overgangen gingen alleen niet zo vloeiend. Zo is hij ineens met een muzikaal uitstapje bezig en jongleert met ritmes en klanken. Dan ineens is hij een Indonesier compleet met sarong. Het leek er een beetje bijgesleept. Hij doet dat verder niet onverdienstelijk, maar dan lijkt het plotseling fout te gaan. Een of andere beugel die hij daarvoor in heeft gedaan blijft achter een tand haken en de act lijkt in het water te vallen. Na aardig wat gestuntel geeft hij te kennen dat die act niet voor herhaling vatbaar is. Maar dan lees ik ergens op het internet op een fansite dat hij dat in iedere show zo doet... vreemd. Tegen het eind van het optreden dat zo'n twee uur duurt wordt het wat rommeliger en onsamenhangender en het tweede deel vinden we ook alle drie zwakker dan het eerste. De momenten dat we niet meer bij komen van het lachen blijven voorbij komen. Hilarisch is bijvoorbeeld zijn act over een 'anonieme' SOA test die hij ondergaan zou hebben en ook dat hij aangehouden zou zijn in Amsterdam in verband met 'wildplassen'. Nog een rood draadje is zijn act over zijn relatie en huwelijksfeest en dan ineens onverwachts is de show voorbij. Het publiek is wild enthousiast en hij krijgt terecht een staande ovatie. We hebben een zeer plezierige avond gehad en ons goed geamuseerd met een verrassende en verfrissende Nederlandse Marokkaan.
In dit logje: 488 woorden.
Hoeveel laat ik van mijzelf zien? Dat was wat mij betreft het thema van Hetty Heytings programma 'Van mij mag het' in het Utrechtse Werftheater. Hetty Heyting ondermeer bekend van de Familie Knots, plotschrijfster voor Baantjer en van de optredens met haar in 2001 overleden (levens- en werk-) partner Martin van den Ham met wie zij een cabaret-improvisatie-tour "Sneak Preview" deed. Ik had haar nog nooit live gezien maar Mieke was er getuige van hoe ze, kort na het verlies van haar partner, alleen door ging met het programma "Ik lijk wel gek" en was daarvan diep onder de indruk. 'Van mij mag het' staat voor het gegeven dat het publiek alles van haar zou mogen weten. Dat is natuurlijk niet echt zo en de voorstelling speelt voornamelijk af rond de dilemma's die een mens kan hebben om zijn privacy te beschermen. Als rode draad is er een fictieve vrouwelijk journaliste met een huilbaby die een boek over Hetty wil schrijven en haar meer informatie wil ontfutselen. Dat ontaard in een vorm van stalking en.. zoals je dat meer hoort, wordt het verhaal zonder de feitelijke gegevens toch geschreven.