Een bijzondere vrouw
09 02 05 - 18:40
Ze woonde in een klein huisje dat niet eens een officieel huisnummer had in de straat. Het lag verscholen in een soort extra tuin achter de percelen en je kon er alleen komen als je wist waar het was en waar het paadje tussen de huizen naar toe leidde. Het leek altijd net niet helemaal echt als je eenmaal haar terrein betrad. Een soort eiland van rust en harmonie in een hektische wereld. Rondom haar huisje een enorme weelderige tuin waar ze graag, zodra het even kon, in werkte en ook bij mooi weer mensen in ontving. Zalig was het daar, al die bloemen en prachtige planten die ze daar had. Haar huisje was een soort poppenhuisje, klein en volgepakt met plantjes, foto's, boeken, een piano en stoelen (omdat ze graag veel mensen ontving).
Het was een hele bijzondere vrouw, Inge. Wat ze van mij was is niet zo gemakkelijk uit te leggen. Ze was de oma van de oudste (stief)dochter van mijn ex-man maar nam altijd, niet gehinderd door de afwezigheid van bloedverwantschap, de oma-rol op zich voor alle drie de kinderen van mijn ex. Ze was heel open minded en geïnteresseerd alles, in mensen en wat hen dreef. Ze luisterde graag naar verhalen van anderen en zelf vertellen dat kon ze heel erg goed. Net als jam maken trouwens, met vruchten uit eigen tuin natuurlijk. En op verjaardagen nam ze uit diezelfde tuin altijd vers geplukte bloemen mee.
Ze was al heel lang slecht ter been en had zo'n soort scootmobiel waarmee ze zich vrij aardig kon redden. Maar soms reed ik haar wel eens ergens naar toe met de auto of belde ze wel eens of ik haar naar een tentoonstelling of concert wilde brengen. Ook kookte ik een paar keer voor haar toen ze een tijd geleden behoorlijk ziek was en niet voor zichzelf kon zorgen. Dat was een ervaring op zich in dat keukentje waarvan het inventaris voor een groot deel nog stamde uit de tijd dat zij haar uitzet samenstelde. Want Inge was zuinig en hield niet van verspilling. Duidelijk bewijs daarvan was de verzameling kadopakpapier en lintjes en strikken die allemaal bewaard werden om hergebruikt te worden.
En gisteren is ze - zoals de rouwkaart zegt - tot op het laatst genietend van haar paradijselijke tuin in haar eigen huisje door de poort van de dood gegaan. Wat een bijzondere vrouw, wat een mildheid, wat een wijsheid en wat een humor. Dag lieve Inge, voor jou is deze bloem.
negen reacties
Een heel uniek mens met een heel apart leven….Zo zouden er meer moeten (willen) zijn.
V@nM@n (URL) - 09-02-’05 20:32